Skuif na die gronddak en "verras" oë-vensters ... Hierdie Baltiese huis-krumm (50 m2) kan nie opgemerk word nie.
Iemand skryf romans, en iemand wat quatrain is, is die genie van 'n literêre werk hang af van die volume daarvan. Dieselfde kan gesê word oor huise. Selfs die kleinste van hulle is in staat om 'n interessante argitektoniese idee te dra, om 'n ongewone, onvergeetlike, in 'n woord, 'n regte huis te wees, en nie deur Saraich-Tomanka nie.
So, die koste van die hele gebou, insluitend die projek, konstruksie, interne versiering en meubels, behalwe vir verskeie oesjaar items, is ongeveer $ 35 duisend. Is daar baie of 'n bietjie vir die voorwerp met 'n totale oppervlakte van 50m2? Iemand sal sê dat vir sulke geld dit moontlik was om 'n meer ruim huis vir 'n tipiese projek te bou. En dit sal absoluut reg wees. Maar dit is die standaard, die baie leërskare "voëls". Van die begin af het hulle besluit dat hulle 'n ongewone, snaakse, gesellige huis sou bou. Die huis, wat sy eie styl en 'n argitektoniese idee en 'n onvergeetlike beeld sal hê. Wel, as daar net genoeg geld op 'n baie klein gebou is - niks verskriklik nie. Met verloop van tyd kan dit moontlik wees om op 'n groot gebou te verskyn. En dan in hierdie mooi "nes" kan jy 'n skuiling vir gaste organiseer of kinders daarin kies. Maar om die lewe vir later uit te stel, geld te versamel vir 'n volskaalse struktuur, of om in 'n huis te woon wat nie die siel warmmaak nie en nie die oog is nie, volgens hierdie mense is ten minste onredelik.
As gevolg hiervan het die skepping en tekening van die toekoms van die huis vir byna twee jaar geduur. True, op die ou end, soos dikwels gebeur, is die suksesvolste as die eerste opsie erken, wat in een asem gebore is en letterlik in 'n uur deur argitek geverf is. Na die idee van die huis, "'n voëlhuis" of huis- "voëls", soos sy argitek self met die naam is, is aangeneem, konstruksie en afwerking het slegs 8 maande geneem.
Dit moet sien dat die konstruksie onmiddellik nie as 'n somerhuisie gewonder het nie, maar teen die tempo van permanente verblyf. Daarom is dit opgerig en geïsoleer vir al die reëls van landhuise.
Met die eerste oogopslag lyk dit dalk dat die gebou gewild is wat vandag plastiekversiering geplaas word, maar dit is eintlik heeltemal hout. Volgens die ontwerp van die huisraam is dit geleë op 'n gewapende betonbandstigting. Houtraam sal buite die planke en in-gipsbord bedek word. Vir isolasie tussen die innerlike en buitemure, word 'n laag minerale wol (15cm) en twee lae van die film gelê, waarvan een van die buitenste vel en isolasie is, is ontwerp om die konstruksie van die wind en die Reën, en die tweede, van die kant van die binnemure - van nat dampe. Binne al die mure, behalwe een, bedek met verf Tikkurila (Finland) van verskeie verskillende op een of twee ton wit skakerings. Op die oorblywende muur, dieselfde verf, maar kontrasterende blou.
Die dak van 'n komplekse geboë vorm, van twee kante wat die aarde self bereik, is geïsoleer, raam, soos die hele huis. Buite is die voltooide raam bedek met laaghout, laag rubberose, en dan bruin bitumen teëls lemminkain (Finland). Soda-kant, dit is 'n stukkie materiaal, aan die ander kant, dit is naby in sy struktuur vir gerolde dakbedekkings. Die keuse is te danke aan die feit dat bitumen teëls op dakwerk met 'n groot vooroordeel gebruik kan word. Dit dek selfs aangrensende vertikale dele van die mure, wat die argitektoniese ontwerp in ons geval moes beliggaam. Terselfdertyd, in teenstelling met die gerolde materiaal, word die bitumen teël onder die werking van tyd en weerstoestande nie heeltemal vervorm nie, maar binne een teël. Gevolglik hoef die eienaars nie die hele dak oor 'n paar jaar te oorvleuel nie, net beskadigde elemente sal vervang word.
As ons praat oor die binnekant van die huis, is dit baie bondig en opgelos op die kontras van die teksture van die boom, metaal en gladde geverfde mure. Alle houtelemente van die konstruksie, insluitende vloere, deure en trappe, sowel as buite voering en raam, gemaak van denne. Die keuse van materiaal is hoofsaaklik te wyte aan die lae koste, veral in die Baltiese state. Maar volgens die eienaars is dit nie net so nie. Pine het die warmste amber-toon, wat so wonderlik gekombineer is met koue wit en blou verf dominante in die binnenshuise versiering, en die matmetaalstrukture van die relings op die balkon en trappe.
Daar moet kennis geneem word dat al hierdie elemente en saam, en individueel redelik aktief gebruik word wanneer moderne private huise van die Oossee afgehandel word. Maar dit was veral belangrik in hierdie geval was dit 'n slaag om op 'n klein area te plaas, al die nodige familie van die drie persele, en vermy selfs digtheid. Die resultaat is gebruik deur spesiale sonering van die ruimte: die huis word nie eenvoudig in twee verdiepings verdeel nie, maar asof dit in die binnelandse balkon tot verskeie vlakke met verskillende plafonhoogtes en verskillende volumes gesny word. U sal ook drie kamers hê: 'n woonkamer met 'n kombuis wat daarin gekies is, 'n slaapkamer, 'n kantoor en 'n badkamer. Kabinet en slaapkamer, waarin die KOT ook op die mezzanine geleë is en toegang het tot die huishoudelike balkon met uitsig op die tweevlak-woonkamer met 'n kaggel. Aniefste onder die Mezzanine is 'n kombuis, waaruit jy in die badkamer kan gaan. Die hoogte van die plafon in die kombuis is 3m, en in die sitkamer - 5m. Interessant genoeg, die balkon ondersteun nie net hul hooffunksie nie, maar onderskei ook die kombuis en sitkamer. Uit die laasgenoemde kan jy buite gaan, op 'n klein binnehof met 'n kaggel, beperk deur houtkolomme. So 'n oplossing laat jou toe om die gebied van die kamer effens uit te brei, wat veral relevant is wanneer gaste by die huis kom. Terloops, die kaggel op die straat en die sentrum in die sitkamer is dieselfde, maar die bilaterale ontwerp.
Daar is nie 'n enkele nutkamer in die gebou, die hele gebied nie. Dit het moontlik geword as gevolg van die feit dat beide water en riool, en elektrisiteit hier, aan die buitewyke van Jurmala, stad. Dit is bewus daarvan, die huis het geen kelders nodig nie, geen solder om ingenieurskommunikasie te akkommodeer nie. Die kwessie van verwarming het redelik maklik besluit: die konstruksie is so klein en so betroubaar geïsoleer dat dit deur een kaggel verhit kan word. True, net in geval, het die eienaars verskeie elektriese verwarmers, maar terwyl hulle nie hul hulp moes oordra nie.
Hier is in werklikheid al die rangskikking van hierdie "voël" -huis gemaklik, eenvoudig, gesellig, nie een ekstra besonderhede nie, nie 'n enkele ongebruikte sentimeter nie.
En in die slot, 'n paar woorde oor die plaaslike omgewing. Die konstruksie staan op redelik uitgebreide, veral vir die grootte van die oppervlakte van ongeveer 2000m2. Aangesien die webwerf in die bos geleë is, is die belangrikste versiering van sy versiering ou denne. Tydens die ontwikkeling van die gebied het feitlik niks verander nie: Alle gesonde bosbome is bewaar, grasperke is op die bevryde glades georganiseer, daar was 'n paar kleure om die huis. Terloops, die terrein is beplan sodat dit in die toekoms 'n ander huis kan bou. Dit word net gedoen as die eienaars besluit dat die huidige behuising noukeurig geword het, of in die gesin sal ekstra geld wees. Die Apoca-familie met plesier leef in sy "birdhouse", geniet die stilte en geure van 'n dennebos. "Maar ons kan al hierdie tyd in die ou stad woonstel woon en stoor na 'n nuwe huis," sê die eienaar. "En wie weet hoeveel gelukkige minute en hul lewens mors, sou gemis het!"