Dubbel huis in Jurmala. "Argitektuur moet saamsmelt met die eksterne omgewing, anders hoef dit nie die konstruksie van die huis in die natuur te probeer nie."
"Argitektuur moet saamsmelt met 'n eksterne omgewing, onopvallend, geleidelik voortgaan met die kontoere, ritmes wat deur die natuur gespesifiseer word, in die eksterne en interne lyne van konstruksie, -uverene dace brezinsk, een van die outeurs van hierdie projek. - Om vir hierdie effek moeilik te wees , maar anders is daar nie nodig om 'n landhuis te bou nie.. huise in die natuur. "
Sien hierdie webwerf en raak nie verlief nie - dit is onmoontlik. Vandag in Jurmala en haar voorstede is dit nie maklik om 'n gratis stuk van die aarde te vind nie, en selfs ook op die Bank van die rivier. Maar alhoewel die terrein so naby aan die water is dat sy suidelike grens deel van die kuslyn is, is vrees vir die grille van die element nie waardeloos nie - die strand is redelik hoog. Nietemin het die huidige eienaar van hierdie paradys nie onmiddellik op sy aankoop besluit nie. Selfs 'n paar keer het na die plek van Argitekte Daca Brezinsk en Eva Skdney gebring, wat later 'n ongewone dubbele huis hier geskep het.
Die probleem was dat die plot in die 80's reeds probeer het om te bemeester en op te bou. Die hartseer getuienis van die ineenstorting van hierdie aktiwiteit was twee onvoltooide huise van verskillende omvang, wat net 'n paar meter van mekaar is. Albei het onsuksesvolle uitleg gehad en is slegs op die vlak van die eerste verdieping opgerig. Nie die ligging of die voorkoms van hierdie geboue van die nuwe eienaar was absoluut tevrede nie. Daarom, voordat nuwe konstruksie begin het, was dit nodig om hulle af te breek. Die kompleksiteit was dat beide geboue 'n kapitaalgrondslag gehad het, en een van hulle was ook 'n konkrete kelder. Dit is duidelik dat die analise van sodanige fondamente en kelder 'n paar keer konstruksiekoste kan verhoog. Daarom, wanneer die besluit om die webwerf te koop nog steeds ryp is, het van argitekte nie net begin wag op die oorspronklike ontwerp van die ontwikkeling nie, maar ook die goedkoopste en eenvoudige uitgang van die huidige situasie. Die ioon is gevind, en 'n baie onverwagte en nie sonder genade nie.
Eerstens het die fondamente en ondergrondse deel van die geboue besluit om in voormalige volumes te bewaar, en slegs die ontwerp van die eerste verdieping te demonstreer. Tweedens het die idee ontstaan om 'n soliede argitektoniese ensemble van twee huise te skep deur dit aan 'n glasoorgang te koppel.
Daar moet gesê word dat hierdie oplossings toegelaat word dat dit onmoontlik is om beter aan die vereistes van die kliënt aan die toekomstige huis te voldoen. Aimenno: Optimaliseer konstruksie sperdatums en uitgawes, skep outonome woongebiede vir senior en jonger geslagte van die familie. 'N Groot gebou (area250m2) het ouers gehuisves, en die klein (150m2 residensiële gebied en 70m2 van die nutskamers) het na sy seun gegaan.
"Die argitektuur van hierdie huise of huise - ek weet nie eens hoe so 'n struktuur beter genoem word nie, dit is baie funksioneel," sê D. Bresinsk. "Vanaf die begin was dit nie moontlik om abstrakte idees van die Baie begin was elke besluit om logies af te lei van bestaande toestande: oriëntering. Geboue in die ruimte, hul grootte, ondersteunende vermoë van die fondament. "
Die ligging van die geboue op die terrein het die konfigurasie en opset van die perseel byna heeltemal bepaal. Die feit is dat die ingang van die huise slegs van die noordelike kant moontlik is (die Salo-riviervloei en van die ooste en die weste is daar ander webwerwe). Daarom was dit hier dat die hoofingang vir beide geboue geskep is. As gevolg hiervan het die twee-verdieping glasgalery nie net 'n bindende argitektoniese element geword nie, maar ook 'n gemeenskaplike gang. Direk daaruit kan jy na die eerste verdieping van elk van die huise kom of die trappe onmiddellik na die tweede verdieping klim, en gaan ook af na die kelder, waar daar drie motors, gimnasium, stoorkamer en ketelkamer is.
Die agtermuur, gerig op die suide, gaan direk na die rivier. Eintlik was dit hierdie omstandighede wat beslissend geword het in die konstruktiewe oplossing van die gebou. Volgens argitekte moes niks die wonderlike skoonheid van die omliggende landskap van die inwoners van die huis sluit nie. As gevolg hiervan het die suidelike muur die deursigtige glas geword. Die leërskare het met so 'n besluit ooreengekom, met inagneming van dit nietrive en terselfdertyd logies nie. Azatat van die fundamentele idee geleidelik "grootgeword" die hele interne uitleg van huise.
Die stel kamers in die twee geboue is amper dieselfde. So, in die groot, en in 'n klein huis op die grondvloer is daar 'n kombuis, 'n dubbel woonkamer en 'n kantoor, en op 'n tweede slaapkamer met 'n kleedkamer en 'n badkamer. Die enigste verskil is 'n groot huis daar is nog een gaste slaapkamer op die eerste en tweede verdieping. Alhoewel die galery aan die galery gekoppel is, is daar geen einde-tot-end-gedeelte nie, dit is moontlik om op die tweede verdieping van 'n glasgang langs die trappe te kom. So, die galery self speel nie soveel funksioneel as die ruimte-vormende rol wat al die interieurs organiseer en die interne volume van albei huise meer kompleks, volledig en solied maak. As die trappe al die innerlike ruimte sny, kan jy die vertikale as van die huis noem, die galery ontwikkel dit in 'n horisontale vlak. Verskaf met die hoofgedagtes van argitekte, al die ondersteunende strukture en die funksionele elemente van die struktuur is gelyktydig elemente van die binneland. "Jy moet nie die binneland onnodige, nie funksionele besonderhede versier nie," sê Daca Brozinsk. "Die innerlike ruimte moet uit dieselfde basiese elemente gebore word as die eksterne kontoere van die gebou. Eers dan kan die huis natuurlik lyk, en dit sal wees. gemaklik om daarin te lewe. "
Wat die ontwerp van die huis betref, is dit geskep met inagneming van die dravermoë van die stigting wat reeds gehad het. Die konkrete kodes en monolitiese vloere van die kelder is onveranderd gelaat. Mure, partisies en oorvleueling van die eerste verdieping is van bakstene uitgevoer, is hartlik geïsoleer met minerale wol (dikte10cm) en buite en van binne geplaas. Avot Die tweede verdieping om die hele ontwerp te fasiliteer, is so gedoen: Die houtraam van die mure van binne en buite is gedeeltelik met houtklap gesny, en 'n gedeeltelik gepleisterde laaghout. Die dakontwerp is ook hout: 'n laag laaghout word op die krat geplaas, die minerale isolasie, dan die rubberoïde, en die boonste hout "teël" van die lariks. Dit is nie te gewild nie. Vandag is die dakmateriaal vir twee redes deur argitekte gekies. Eerstens, 'n hout "teël" is aansienlik ligter as natuurlike keramiek. Tweedens, dit is te danke aan sy grys silwer kleur ("geteël" is nie geverf nie, maar slegs met waterafstotende vernis bevrug) Die struktuur het 'n duidelike Baltiese geur verwerf. Na alles, soos u weet, tuis op die Letse-plase, wat tradisioneel met riete bedek is, wat mettertyd onder die invloed van die son en reën net so 'n skaduwee ontvang het.
Natuurlik het die argitekte of die leërskare 'n doel gehad om 'n nasionale stylhuis te skep, maar sommige van die nabyheid van die tradisie van hierdie land het hierdie aard steeds nodig gehad. "Die huis kan immers nie buite die plek bestaan nie, om nie die wortels, verband met die verlede te hê nie," sê Dace Brezeinsk. - Anders sal dit altyd 'n vreemde, gekonfronteerde voorwerp bly. "
Ten spyte van die kompleksiteit van die bedoelings en take (dit is immers altyd moeiliker om te herbou as om van nuuts af te bou), is albei geboue in net ses maande onder die dak opgerig. Ek het 'n half jaar op die binneste afwerking. Mooi aandag en tyd betaal seleksie van meubels. Deur hul grootste deel van die situasie maak dinge van bekende Italiaanse meubelhuise op, sommige items word by die plaaslike produksie van argitekte in die skrywer se tekeninge gemaak. Die koste van die hele projek is ongeveer $ 450 vir 1m2, wat standaard vir huise van hierdie klas is. Kortom, ten spyte van komplekse voorlopige werk, het die argitekte steeds daarin geslaag om die vereiste van eienaars te vervul en koste te verminder.
'N Paar woorde oor die stelsel van lewensondersteuningskompleks. Alhoewel die huise ontwerp is vir permanente akkommodasie, in die winter is die eienaars slegs die afwykings in hulle. Daarom word alle kommunikasie hier gemaak soos in die meeste voorstedelike huisies. Water swaai van die plaaslike put. Verhitting bied 'n ketel op diesel, in die afwesigheid van gasheer wat in die anti-massasiemodus bedryf word. Die septiese septiese riool word algemeen bewaar van die vorige eienaars.
Om oor 'n landhuis te praat, is dit onmoontlik om nie die gebied daaroor te noem nie, veral aangesien dit hier aandag verdien. 'N Eerder groot plot as gevolg van sy natuurlike voordele het nie komplekse landskapontwerp nodig nie. Miskien was die hooftaak van spesialiste wat by sy transformasie betrokke was, nie die pragtige uitsig op die rivier te sluit nie. Dit is, dit was nodig om nie te verander nie, maar die bestaande verligtingskenmerke vaardig te klop. Daarom, op die terrein 'n bietjie hoë bome, veral van die rivier. Tuiniers is slegs 'n paar dekoratiewe bosse, sowel as die TUI van die ingang na die terrein, geplant. Natuurlik is alle ou bome bewaar, wat die hof deur die hof gegee het, voltooi. Terselfdertyd het 'n baie skilderagtige afkoms geskep na water en ongewone grasperke om die huise, wat die basiese idee van konstruksie suksesvol voortgesit het, 'n kombinasie van kenmerkende ontwerpelemente. Dus, die Emerald Engelse grasperke word hier met tradisionele geplaveide liedjies, dele van gruis en rotse en houtvloere, geassosieer of met 'n Japannese tuin, of 'n klein stewige Baltiese kus, geassosieer.
Daar moet op gelet word dat op hierdie baie uitgebreide plot, bykomend tot die hoofhuise, 'n paar redelik interessante geboue is. Bad en op die komiese definisie van die eienaars is 'n boot gastehuis (op die eerste verdieping-motorhuis vir 'n boot, op 'n tweede kamer vir gaste) op die strand geleë. Bad, met al die skynbare eenvoud, is ook 'n baie nie-tradisionele argitektoniese voorwerp. Dit lyk baie anders as die gewone loghutte, wat die reghoekige struktuur van die regte vorm verteenwoordig, sonder enige dekoratiewe oorskot. So 'n besluit is gekies sodat geen detail die uitsig van die rivier aflei nie, het nie die voorkoms en indrukke daarvan verbreek nie. Een van die hoeke van die bad, direk aan die kus gerig, is heeltemal geglasuur en versier met 'n houtrooster. Dit word vir twee redes gedoen. Eerstens is daar 'n ruskamer, wat "onbeskermde" glas nie gesellig sou wees nie. Tweedens, die gril echo's met elemente van versiering van residensiële geboue, insluitend, dus 'n bad aan 'n algemene argitektoniese ensemble.
Komplekse bouplek vandag, natuurlik, nie ongewoon nie. Maar dit is nie altyd moontlik om so duidelik te wees nie en terselfdertyd om op dieselfde tyd boustrukture te sluit, hulle aan die plek en die landskap te bind, veral in sulke streng gegewe toestande.