Ekonomiese twee-verdieping huisie met 'n totale oppervlakte van 260 m2 onder 'n halfsirkelvormige dak. Kalmeer vir drie generasies in die Letse dorpsaldo.
Dit is die mening dat dit in die Weste nie gebruiklik is om 'n groot familie te leef nie, om volwasse kinders en bejaarde ouers te verenig. Elkeen moet 'n aparte huis hê en nie die naaste mense tot hul privaatheid toelaat nie. Dit is nie heeltemal so nie. Baie baie, integendeel, poog om verskeie geslagte onder een dak te vergader. Net 'n huis in hierdie geval word op so 'n manier gereël dat almal sy persoonlike gebied het
Dit gaan oor so 'n huis en sal spraak wees. Kom ons akkommodeer soveel as drie generasies van een familie, van 'n baie bejaarde oupa tot drie van sy kleinkinders. Na haar is dit nie 'n generiese kasteel iewers in Skotland nie, maar net 'n klein huisie in die Letse dorp Saldus, niemand ly aan verdriet nie. Die eienaar, 'n professionele bouer, wat van die begin af geweet het, watter soort huis het hy nodig gehad. Dit het gelyktydig die taak van die argitek gefasiliteer en ingewikkeld. Die grootste probleem was om te akkommodeer in 'n klein grootte van 'n huisie van 6-ingewyde slaapkamers, 'n ruim woonkamer met 'n kaggel, 'n kombuis, 2side en verskeie nuts kamers. Daarbenewens moes al die kamers van die sitkamer en die kombuis skei sodat elke familielid 'n aparte leefruimte sal hê. Verhoog die gebied van die huis het nie die grootte van die webwerf toegelaat nie. Daarbenewens het die eienaar nie die gebou te duur gehad nie. Oor die algemeen was dit nodig vir die argitektoniese oplossing wat u in staat stel om die hele volume van konstruksie te gebruik en die gebruik van alle beskikbare gebiede te maksimeer.
Die dueldak word voor die ontwerp verwerp. Na sy mening lyk sy vandag effens outydse, en 'n onontbeerlike houding in hierdie geval was heeltemal niks om te doen nie. Daarom was die argitek om 'n dak op te los, nie net 'n modieus nie, maar ook 'n multifunksionele, toenemende bruikbare ruimte van die huis. Deur die beginsel van die Golden-afdeling toe te pas, het Aldis dit halfsirkel gemaak. Die teenwoordigheid van so 'n argitektoniese vorm het dadelik die gebou 'n moderne voorkoms gegee en goeie beplanningsvoordele verskaf.
As gevolg hiervan was daar 'n geleentheid om op die tweede verdieping te plaas. Daar is 4Polenny kamers. Volle in die sin dat hulle almal normale hoogte het - 3m (dit is selfs meer as op die eerste verdieping, waar die plafonne 2,7 m is) en reguit, en nie skuinsmure, waarteen enige meubels geplaas kan word nie. Aangesien die tweede verdieping in die tweede verdieping en een algehele speelkamer geleë is, is hierdie beplanningsbesonderhede baie belangrik. Daarbenewens bring halfsirkelde plafonne die kinders se element in die binnekant van die spel, moedig hul werk aan wat op sigself nie sleg is nie.
As jy na die huis buite kyk, is dit maklik om te sien dat die dak veel hoër is van die binnehof as van die straat. Die laaste deel van die gebou is 'n slaapkamer en 'n kleedkamer van grootouers, 'n kombuis met 'n stoorkamer, asook 'n ingang onder 'n blik vir motors. Die dak wat van die teenoorgestelde kant opgestaan het, skep die indruk dat die hele huis aan die tuin geopenbaar word. Dit kom hier die geglasuurde deel van die gebou - 'n groot vyfmeter-venster en simmetriese glas deure in die sitkamer en 'n badkamer met 'n slaapkamer.
Moet ek sê dat panoramiese glas, bykomend tot skoonheid, gegee het en addisionele probleme het? Die huis het goed nodig om te isoleer sodat dit nie te koud of energie-intensief word nie. Vir hierdie, eerstens, nie gewone glas nie, maar 'n drievoudige glas met eensydige termiese geleidingsvermoë (dws die absorberende sonstrale en reflektiewe interne hitte) word gekies. Tweedens is hoë aandag direk aan die hitte isolasie van die mure betaal. Die gebou is gebou van klei-betonblokke (dikte 20cm), en die buitekant is bedek met hout. Tussen hulle word 'n laag minerale wol (18cm) gelê. So 'n "Sandwich", volgens die eienaars, behou perfek in die perseel hitte selfs in die winter. Die Baltiese koue is egter minder ernstig as byvoorbeeld naby Moskou. Yves-derde, op die grondvloer was warm vloere met outomatiese temperatuur aanpassing. In 'n woord, bewonder die wintertuin sonder om van die stoel op te staan, is die plesier nie goedkoop nie, hoewel koste met 'n bevoegde benadering verminder kan word.
Die werk is onder toesig van die eienaar self, wat dit nodig gemaak het om hulle te verminder en hulle te bespoedig. Die huisie is baie vinnig gebou: 18de was plegtig die fondament gelê, en die Kersfees van dieselfde jaar het hulle reeds in die voltooide huis gereageer. Die aankoop van boumateriaal was ook betrokke by die eienaar, waarskynlik is byna almal van hulle plaaslike. Ontwerper is genooi om interieurs te ontwerp. Meubels en kleurvolle resolusie van die perseel het hy saam met die eienaars en argitek gestoot. Met die eerste oogopslag, na die eerste oogopslag, blyk dit dat daar geen ontwerper in die huis is nie, dit is nie. Daar is geen twis, ontwerp vir ontwerp nie, maar alles word letterlik aan die kleinste detail gedink.
Onverbeterlike reghoekige vorm, gooi van beton reg in plek en versier met eikebome panele, hierdie kaggel is terselfdertyd versier, beide vloere by die huis en tuin. Hoe? Die feit is dat die vloer van die lyne van die tweede verdieping nie die glasmuur bereik nie, en vorm 'n eienaardige geslote innerlike terras. Dit kan bewonder word vir beide die tuin, en onder die kaggel geleë word. Aesley-vuur word in die aand verbrand, die glasgrens tussen die huis en die straat is feitlik nie sigbaar nie. Ohel'es wat in die sitkamer van die eerste verdieping sit, blyk dit dat dit nie 'n kaggel brand nie, maar 'n vuur in die ou tuin. Die leërskare sê dat dit 'n buitengewone pragtige en rustige skouspel is. Die skoorsteen wat van die "vlekvrye staal" gemaak is, het spesifiek begin om die dekoratiewe boks te sluit. 'N Briljante buis deur die hele huis deur (dit is sigbaar op die dak) en is 'n soort staaf van 'n klein gebou.
In die afwerking van Ierriore van die tweede verdieping, domineer denne. Trap, mure en kinders se meubels - alles is daarvan gemaak. Terloops, die meubels in die kamers van kinders is baie klein, net die mees nodig: groot tafels langs die vensters, beddens en ingeboude klerekaste. Die hoofversiering van een van hierdie persele is die ongewone Sweedse mure wat deur die plaaslike juber al dieselfde denne uitgewerk word. Maar, soos Aldis ons vertel het, word kinders se kamers in Letland baie dikwels met sulke dames versier.
Een muur in die lobby van die tweede verdieping is intense-vrye blokke gelaat, waarvan die huis gebou is, net met vernis bedek. Interessant genoeg word hierdie idee oorgedra van 'n voorlopige, nie goedgekeur deur die kliënt van die projek nie. WTT weergawe Een van die mure moet reg vanaf die tuinpad begin en deur die hele gebou in sy oorspronklike vorm gaan. Maar dit het vir die eienaars te radikaal vir 'n eenvoudige familiehuis gelyk. Avot verlaat een muur van die saal sonder afwerking, het hulle ingestem. Die begin van sulke, in teenstelling met die teksture as die "lewende" denne en die "dooie" kleiblok, het 'n indrukwekkende gevolg gehad. Lampe wat die saal verlig en die trap word gekies uit die berekening dat die glans op die mure deur 'n bykomende interieurontwerp gemaak sal word. Inderdaad, in die aand blyk dit dat die klipmure geheimsinnig van die binnekant gloei.
'N Paar woorde oor die buitelughuisversiering. Geen versierings, behalwe glasmuur, is nie hier nie. Vir die skiet word onverwerkte denneborde gebruik, asof "van onder die saag" is. Natuurlike ruwheid van die boom verskyn selfs deur die verf en gee die huis sagheid, "fluffiness" en warmte.
Hierdie effek het herhaaldelik die kleur van die mure verhoog. Die bekende grysgeel gamma word in Letland gekies, nie net as 'n huldeblyk aan tradisie nie. Grys echoend met die materiaal wat in grys metaal bedek is. Ageny, soos Aldis dit gestel het, "" ontwerp om die gebrek aan die son te vul, kenmerkend van die Baltiese weer. "
Die plot waarop die konstruksie die moeite werd is, verdien 'n aparte gesprek. Dit het 'n trapeziumvorm wat in 'n 1: 4-verhouding uitbrei. Die meeste van die gebied beklee die ou appeltuin, geliefd deur al die inwoners van die huis. Daarom moes die gebou op so 'n manier geplaas word om die tuin in immuniteit te bewaar en terselfdertyd die webwerf 'n moderne voorkoms te gee. Dink, die huisie is nie op die plek van die vorige huis geplaas nie (die neusdeel van die terrein, naby die straat), maar 'n bietjie diep in diepte, en nie in een lyn met naburige geboue nie. So 'n besluit het die "verdrinkende" huis in die tuin toegelaat. Die tuin het feitlik ongeskonde gebly. Daar is geen geplaveide liedjies en deurdagte beplanning nie, almal oorgroei met gras en asof ewekansige kleure is. Klein glade is toegerus vir sport. Sulke "wilde" tuine is vandag in Europa uiters modieus, maar in hierdie geval het alles op sigself gebeur, bo al die tendense en tendense van landskapontwerp.
En reeds huldeblyk aan mode gee 'n klein voorhof met 'n gestreepte grasperk, netjiese plaveiselblaaie en 'n oorvloed blomme. So 'n parisier, volgens die gasvrou, maak 'n huisie soortgelyk aan 'n moderne villa en laat jou toe om soveel te eksperimenteer as wat jy wil met 'n nuwe landskapontwerp. Astar Garden bly onveranderd - een of ander manier "verbeter" sy voorkoms is net 'n hand wat nie styg nie.
Die belangrikste indruk van hierdie huis met 'n tuin is 'n kalm skoonheid. Die plaaslike inwoners kan heeltemal eenvoudige dinge en verskynsels geniet en daarna streef om hul plesier en familie te verheug. Hulle kan in harmonie met die wêreld en mense bestaan, sonder om in iemand anders se lewe te roep, maar nie van haar af te koel nie. Waarskynlik moet dit die huis wees wat ek nie wil verlaat nie. "Ons hoop," sê die eienaars - dat ons kinders, selfs volwassenes, altyd gelukkig sal wees om hier te kom. Daar is genoeg ruimte. Agde kan steeds so goed soos in die ouerhuis met vensters in die ou Apple-boord wees. ? "