'N Twee-verdieping "motor" met 'n totale oppervlakte van 200 m2 onder 'n semi-silindriese dak, wat 'n voorbeeld van rasionele gebruik van ruimte is.
Argitektoniese passies het om die projek van hierdie huis gevlam. ABSE Weens die dak van 'n semi-silindriese vorm, het die Archnaadzor "Spoorwegwag" nie daarvan gehou nie. Maar die skrywer van die projek het deursettingsvermoë getoon. Hiervan het hierdie wonderwerk van rasionele gebruik van ruimte 'n realiteit geword
Argitek Uwe Oltmanns van die Duitse stad Zetel het besluit dat sy huis eenvoudig en sonder franje sou wees. Maar dit is eenvoud en het aanvanklik 'n misverstand veroorsaak, wat die skrywer van die projek (IPO 'n deeltydse eienaar van die huis) 9 maande van wag. In die oorspronklike weiering van die quarchadzor kan hy verduidelik: In die meeste geboue is 'n halfwandige dak oorheers, en dit is nie maklik om te veg teen die aangenome sjabloon nie. Maar terselfdertyd verloor mense 'n beduidende nuttige gebied onder die dak!
In die omgewing waar ons held leef, is daar geen duidelike ontwikkelingsplan nie, sodat u iets kan bied. True, en weier kan te eniger tyd. Vir 9 maande het u persoonlik met elke lid van argitektoniese toesig gepraat in die hoop om die voordele van sy projek te oortuig. Ietto het daarin geslaag. Vurnie is voorgeskryf die konstruksie van residensiële geboue van die een-uur-vloer. Maar Oltmanns wou twee residensiële vlakke kry, en daarom het hy 'n half-silindriese dak gekies. As die dak 'n verlaag geword het, in plaas van 139m2 'n nuttige gebied in die huis 'n maksimum van 90m2 sou wees.
Om te red, het die jong argitek die konstruksie van sy eie gelei. So het hy die dak opgehef met die aktiewe deelname van familielede. Die dakontwerp bestaan uit vyf geplakte houttjies van 'n hangende tipe, houtbalke slaag tussen hulle. Die laag is gemaak van sink met titanium bespuiting. Gewone nie-psigiese sinkplate is 20% goedkoper, maar die argitek, soos in baie ander sake, het moontlike daaropvolgende uitgawes bereken. So, byvoorbeeld, vir die dak sole, het dit nie 'n boom gebruik nie, maar geperforeerde bladstaal. Die koste is dieselfde, maar in die toekoms sal dit minder sorg neem. Die mure van die huis is saamgestel uit beloerde beton (grootbugpanele). Vir buitelugversiering is kleurgips gekies, wat ook nie opgedateer sal word nie. Die eienaar se vensters het hout verkies. 'N ordentlike bedrag wat toegelaat word om die sentrale lugkap van sy eie ontwerp en samestelling te red. Ponsvloer, wat gewoonlik 'n beduidende koste van uitgawes uitmaak (neem ten minste 'n edele parket), het die argitek gekleurde beton met deursigtige vernis gebruik. Op maklik in omgee vloer is die vlekke nie sigbaar nie, maar is dit gemaklik genoeg beton? Sommige vriende van die eienaar het eers op so 'n oorspronklike idee skepties gereageer, maar nou het sommige van hulle ook so 'n vloer. Verhitting in die huisgas, plus die warm vloere is toegerus.
Gebou met 'n oop interne uitleg het dit moontlik gemaak om op die mure te spaar. Dit is bewus daarvan, beide op materiaal, afwerking en skilderkuns en selfs op die deure. AKAKA WINNINGS IN RUIMTE! Veral as jy dink dat ongeveer 50m2 gebiede op twee vlakke oop bly. Die eienaar wie se groei onder twee meter, tweevlakruimte, sowel as hoë plafonne, hoë deure (2.5m) en wye toegang tot die tuin is, is eenvoudig noodsaaklik.
"My vrou en ek is saam saam, maar wanneer ons familie grootword, moet u weer in die kinders se huidige kleedkamer en die kantoor moet rus," weerspieël die argitek. Maar nou word die eienaars gedwing om hulself te beperk. Na alles, nie die Tambura, of kelder, geen bedagsame persele nie, waar gewoonlik al die asblik verwyder word, is daar geen (terloops nie, daarom het dit 'n groot oorname-kompartement geneem). Maar in so 'n ontwerp is daar 'n voordeel: die huis verhoog sy eienaars, leer om nie ekstra te koop nie. Net die dinge kom hier op, sonder dat dit regtig onmoontlik is om te doen.