Die huis gebou by die draai van die XIV en XVI eeue. en versigtig herstel in die gees van die antieke Tsjeggiese lewe.
Ons het gewoond om die land van die voormalige sosialistiese kamp te oorweeg met iets soos 'n tak van die submbering van die submengsel "sesde van die sushi." So, die Tsjeggiese Republiek, in teenstelling hiermee, van haar naaste buurman van Oostenryk, in absentia inheems en verstaanbaar. Dit is egter in die eerste plek Europa, wat baie sterker voel as die afgeleide sosialisme. Neem ten minste sulke minderjarige besonderhede: in elk, selfs die kleinste dorp self is daar 'n "kroniek" - 'n oorerflike kroniek. Ilenets word uitgevoer sonder om baie eeue (soms inkusii) te onderbreek ...
1. GRAAD
2. Kombuis
3. Eetkamer
4. "Knight's Hall"
5. Tamboer
6. Pantaya
7, 8. Slaapkamers
9. Badkamer
kamer
10. Agter binnehof
Die huis waarin ons besoek het, is ten volle gestapel in hierdie skema van liefde en respek vir tradisies. Sy ligging is wonderlik. Regter vir jouself: 60km van Londen, dit is nog steeds Londen, 60km van Moskou, redelik naby, en 60km van Praag is reeds halfpad na die grens. Oor die algemeen is die reële Tsjeggiese diepte. Die pad kom deur die velde (hier is verslaaf aan pere of 'n stingel-vlak pruime, wat teen die middel van Augustus onder die bome van 'n geel mat lê), dan deur denne flips, dan langs die blote kranse. Sagte draaie van die pad op en af - beteken die Tsjeggiese "medium" (waarskynlik, dit is beter om die naam op die kaart te vertaal). Ekstra's rondom die landskap is so mooi dat dit moeilik is om daarin te glo. Wangog en Pissaro kanon kom in gedagte. Gaan op hierdie plekke Romantiek (en moontlik lirieke) Die held van die Paustovsky - die een wat seer oor die wonderlike in die verte, sal hy waarskynlik uit die venster spring.
'N Eeue oue geskiedenis lok aandag aan Homself in Praag, waar geen skare van toeriste dit in staat is om dit te oorstroom nie, en hier, in die geseënde stilte van die provinsie. Die Here is sigbaar vir die kerk van St Martin het onder die velde verloor, dit is alles wat van die dorpie gebly het wat in die XiIIV verdwyn het. Naby die stad Kozedy, van waar Dalibor, die held van Tsjeggiese epiese. Die verhaal van hierdie "man van 'n Har-Lady" sê dat hy 'n gevangene geword het, het hy onafhanklik geleer om viool te speel, sodat alle Praag gekom het om na die vensters van die kerker te luister. Abashnya Praag Kasteel, waar hy van sy dae gegradueer het, word nog steeds Dalibor genoem.
Die dorp, waarna ons nader, het ook sy eie geskiedenis. Sy het op die fort opgestaan, in 1318 teruggekeer. Die huidige fort is herbou in die kasteel, en die dorp het veral aktief begin ontwikkel. Italker strate met huise loop van die kasteel af, en buig dan die voet van die berg. Huise in Tsjeggiese dorpe het 'n enkele (ANE deur die strate) nommers. En die kamers word toegeken aan geboue soos dit voorkom, en nie op plek nie. Die huis wat ons gaan besoek, is die vierde. By nommer is een die kasteel. Dit is duidelik dat die huis en op Tsjeggiese konsepte baie oud is, en volgens ons, net antieke. Iewers tussen die XIV en die XVIV's is hy vir homself gebou. Miskien het hy 'n lewe verdien en 'n garnisoen van die vesting van 'n skaapkaas gelewer? Of wol? Herder is reg daar, deur die straat. Die hout balke is nog nie heeltemal verrot nie, en die dak hou nog steeds af, maar die teël het op plekke gaan sit. AKAMENA Mure blyk nie een eeu te wees nie. Om die ou herderdiens in te voer, is reeds onveilig, hoewel plaaslike jeug dit dikwels verwaarloos. Een keer en die huis, en herders het op een uitgebreide plot gestaan, die strate was nie hier nie. Die voorkoms daarvan word geassosieer met die vinnige groei van die dorp na die XVIV. Hoe lank is die herder gebruik om aangestel te word, ons kon nie uitvind nie.
Dit bly ook onbegryplik, en terselfdertyd het beide die helfte ontstaan. Hulle is reghoekig aan mekaar, en die gebou het twee ingange. Laasgenoemde omstandighede op sigself praat nie van die tyd van die konstruksie van hierdie dele nie. Een van hulle kan 'n residensiële wees, en ander is geteiken vir dienste of om batags te akkommodeer, wat in die seisoen in groot hoeveelhede gehuur het. Die huidige eienaars van die Batags huur nie. Hulle is hier "Navup", dit is die DACMS, en beide die helfte van die huise is residensiële. 'N Mens beklee 'n kombuis met 'n tradisionele stoof, 'n soliede eikebome en 'n lamp bokant dit. In die tweede twee slaapkamers. Verwante dele van die huis met 'n groot "Knightly Hall" - sodat die eienaars genoem word. Dit is slegs in die projek. Dit is, daar is 'n lang tyd 'n kamer, maar die draai daarvan in die "Knight" is nog nie voltooi nie. Alhoewel die hooftribuut reeds voltooi is, en houtbalke op die plafon word diep bruin geblaas.
Die eienaars, helder en gesondheid, rekonstrueer hul huis vir vyf jaar. Hier, in die Tsjeggiese Republiek, gebeur alles wat, met die reëling, sonder ophef. Ja, en mal geld, wat vir een seisoen toelaat om 'n villa met 'n swembad op die woestyn te bou, word mense gewoonlik nie gevind nie.
Die idee van heropbou is ten volle gerealiseer, geformuleer, en nou geleidelik in die lewe beliggaam. Dit is die idee van Tsjeggiese tradisie. Nie die geringste begeerte om iemand te verras nie, skep iets buitengewone (geen ophef!). Die feit dat hulle die tradisie kan ondersteun en ondersteun, is vir die eienaars van 'n ongetwyfelde onderwerp van trots. Dit moet soos behuising lyk, so natuurlik vir die eienaars dat hulle dit oorskry. Maar met plesier word hulle vertel van die stadiums van die skep van 'n stroom, amper volledige beeld van hul huisies. Wys die fotoalbum, heeltemal toegewyd aan haar: so het sy gekyk na die oomblik van "eerste kennismaking", so na 'n geruime tyd, ens.
"Leef in die huis, en val nie die huis in nie," het die digter gesê. Maar teen die tyd toe Helder en Health besluit het om 'n ou gebou te koop, het niemand vir 'n paar jaar lank gesterf nie, en die erfgename het nie gekom nie. Upochet in die hele huis het die dak ineengestort. Slegs die huidige kombuis bly geskik vir habitat. Die teenstrydigheid van die pligte blyk dat normale vloere daarin bestaan. Die deel van die bouvloer is van 'n baksteen gemaak, direk op die grond gelê.
Hoe gaan die heropbou deur? Die belangrikste ding is sonder herontwikkeling. Mure en openinge is op dieselfde plekke, wat hulle lang gedefinieerde herder het. Die enigste verandering het die kombuis aangeraak, waarvan die vensters oorspronklik na die drie kante gekyk is. Hierdie innovasie is egter lank voor die voorkoms van huidige eienaars gemaak. Dit is waarskynlik dat die straat tussen die huis en skaaparte lui, het die bure in die nabyheid verskyn, die kombuisvensters, wat na iemand anders se binnehof kyk, is gelê. Nou is die rakke van die donker hout gemonteer in die bewaarde nisse, wat geplaas word met die smaak van geselekteerde ou eetgerei. Terloops, baie van hierdie items en sommige meubels is hier gevind, onder die verkrummelende dak. Hulle is herstel, gewas en teruggekeer na 'n regmatige plek.
Om net te dink, het veelkleurige bottels in 'n ry op die buffet gebou, ten spyte van die skynbaarheid, het die vernietiging en herstel van die huis oorleef! Die buffet self het ook baie voor die huidige eienaars verskyn. Maar die voorwerpe wat saam met hulle gekom het, lyk nie beginners nie. En hulle het nie die noodlottige wortels opgelig wat al die materiële kultuur van die afgelope tye met ons heeltemal waag het nie. Goedkoop winkels met die pragtige naam "Starripability" kan goedkoop wees om enige items van die ou lewe te koop, van huisfarmonium tot eenvoudige fieiensgeregte.
Na die herstel van die rafter het die eienaars nie vir 'n tweede fluktueer oor watter materiaal die dak oorvleuel nie. Ja, die teël is duur en moeisaam. Ja, daar is "Ondulin" en ander gerieflike nuwighede. Maar wie sorg dan vir die behoud van die oorspronklike voorkoms van die dorp? Die enigste toegewing van moderne tegnologie was dat die geteël nie keramiek was nie, en konkreet. Dit is makliker en nie vyf en dertig op die vierkante meter nie, maar net twaalf stukke.
Die vensterraamwerke moes weer gemaak word, maar die dorpenaars is gevra om akkurate kopieë van die vorige te maak. Wat die voordele van die beskawing betref, waaraan 'n moderne stedelike inwoner gebruik is, is die huis in die huis uitgevoer, en die gekombineerde badkamer was pas in 'n gewelfde donker kamer (waarskynlik voormalige spens). Maar vir verhitting en kook word brandhout op die ou manier gebruik. Met ander woorde, wat vir die shabby geneem word, is Prazhanka elke keer as hy in die oond brand en die panne en 'n braaipan op haar verhitte gietysteroppervlak plaas, soos vroue wat 4-5 eeue gelede geleef het. Daar is geen stel dat of 'n paar spesiale toewyding die tradisionele lewe van die tradisionele lewe nie.
Dieselfde gevoel van tradisie het die nuwe eienaars toegelaat om in 'n vars-oorbelde huis te skep dat die atmosfeer, wat in die algemeen die konstruksie van XIV moet wees, selfs as die XV Psychoretias. Niemand erken watter eeumure, indien buite, en binne hulle met vars gips bedek is nie. Die krag van geslagte wat mekaar in die hele huis van die huis vervang het, het nie verdwyn nie. Sy het gevoel in 'n eenvoudige rustieke kruisiging, wat oor die ingang hang, in kleibane, op die rak, in huishoudelike beddegoed, in rame van skilderye wat lyk soos 'n Russiese oog oor Abrahasev se beker.
Hier is nog 'n voorbeeld: Om nuwe deure te plaas (oud is deur 'n fout geëet), het die eienaars die voormalige handvatsels en slotte behou. Ek dink dit is brons in Ampires-styl. Konvensionele verbruikersgoedere, maar oud, ware, "dit baie".
En weer van die stoof. Dit blyk uit die prentjie in die boek van sprokies van die Nemny-ouma van Tsjeggiese kinderliteratuur getrek te word. Alles word deeglik weergegee, tot by die teëls. Maar skaars het die eienaars die illustrasie gekopieer. Dit is weer die spesiale gevoel van "jou", wat met ons Tolstoy beskryf word.
Terloops, 'n interessante oomblik is die tradisionele Tsjeggiese stoof 'n nis soos 'n oond, die "trub" genoem. Kos in hierdie nis bly warm (wanneer die eienaar terugkeer, wag hy al vir aandete). In die geval is die watertenk gemonteer in die "troub". Die stoof is token, die water word verhit, elektrisiteit word gered - Aono in die Tsjeggiese Republiek elke vyf duurder as ons. Europeërs is gewoond om te red. Invoivat uiteindelik nie net jou geld nie, maar ook natuurlike hulpbronne.
Van die prosa van die lewe draai ons reguit in die tuin. Tsjeggies hou van grasperke op nie minder nie as die Britte, en sny met dieselfde reëlmatigheid. Daar is geen spesiale aspirasie vir blomme en helder kleure nie. Die parksaders word gewoonlik deur immergroen plante soos Tui of Juniper versier. Hulle word hier onderskei dat die groot stel en vaardig onder mekaar kombineer, wat ekspressiewe komposisies skep. Die plot van ons eienaars is geleë, soos reeds genoem, op die helling. Met voordeel hiervan het die voormalige eienaars van die huis 'n grot in die tuin aangebied (as moontlik, dit is die begin van die ondergrondse beroerte, waardeur Herder sy kaas in die fort gedra het?) En die agterplaas met 'n haard. Hoe verder na die tuingrens, die steiler styg. IVOT Ons staan reeds bo die dak. Dit kyk uit op die aangrensende dorp wat in die vallei geleë is. Die landbouhoeke groei op die helling teen 'n hoek van 30. Waarskynlik, in die herfs van die vrugte, wat uit die takke val, rol regs op die tafel, wat onder die keermuur is, op die gebrekte terrein naby die huis. Bo die tafel, as 'n huldeblyk, nie soveel 'n tradisie nie, hoeveel mode is die pergola versier, versier, dit is moontlik om 'n paar vreemde karakter te beklemtoon, wat 'n Chinese bamboesklok is.
Hier, in die skaduwee van Pergola, het die soort gasheer ons gevoer met die heerlike tradisionele Tsjeggiese dinee-verbindings wat vir 'n paartjie gekook is, en bier. Dit is jammer dat die helder en gesondheid geweier het om foto's vir ons tydskrif te neem.