Το πραγματικό παραμύθι στο "ξεχωριστά ληφθεί" έξι εκατοντάδες του προαστιακού χωριού. Μπάνιο στο ύφος των παραμυθιών των αδελφών grimm.
Τα χωριά της περιοχής της Μόσχας είναι εκπληκτικά παρόμοια μεταξύ τους. Στο Iksche και το Zvenigorod, στο Volokolamsk και το Klin, σε μια λέξη, παντού - τον ίδιο τύπο σπιτιών και ARBORS, SRATES και λουτρά. Είναι σχεδόν αδύνατο να συναντήσετε κάτι εξαιρετικό, φανταστικό, από μια σειρά από έξω. IVDRUG ... Συχνές τιμές κούτσουρων τριών μέτρων, και μετά από αυτόν, είτε το σπίτι του Hans όσο και οι γευμάτων από τις παραμύθια των αδελφών Grimm, είτε η καλύβα Baba Yagi είτε η περιοχή της Μόσχας Disneyland
Αυτοί οι εξακόσιοι εκατοντάδες γονείς του σημερινού ιδιοκτήτη έχουν άλλες 70s. Το σπίτι χτίστηκε, όπως συνήθως, από τα υπογούφερ, χωρίς αρχιτεκτονικές απολαύσεις. Ο ιστότοπος φαινόταν επίσης παραδοσιακά παραδοσιακά: λεπτές σειρές κλινών και οπωροφόρων δέντρων. Ο σημερινός ιδιοκτήτης, ο οποίος δεν είναι ενθουσιώδης σε θέματα κήπου, αποφάσισε να αφήσει τα πάντα στην αρχή όπως είναι. Ωστόσο, το ερειπωμένο σπίτι απαιτείται τουλάχιστον ελάχιστες επισκευές και το μπάνιο του, ίσως, δεν ήταν αρκετό. Ξεκινώντας την αναδιάρθρωση, κανένας μεγάλος σχεδιασμός δεν δημιούργησε έναν νέο ιδιοκτήτη και δεν αφορούσε σοβαρά υπόψη το εξοχικό του σπίτι, θεωρώντας απλώς ως τόπο όπου μπορείτε να συναντήσετε με φίλους και να περάσετε το Σαββατοκύριακο με την οικογένεια. Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η μέτρια επιχείρηση θα αναπτυχθεί σε κάτι πρωτοφανές, θα μετατραπεί σε μια αγαπημένη γιορτή του ιδιοκτήτη, ολόκληρος ο ήσυχος οικισμός θα ανακατευτεί;
Η κατασκευή μιας εκκλησίας κάτω από το μπάνιο ήταν αρχικά κατηγορήθηκε για το τοπικό πλήρωμα των "Cleells". Το έργο επέλεξε το πιο χαρακτηριστικό, αν και πιθανότατα απλά δεν υπήρχε. Κανείς δεν είχε ελεγχθεί ειδικά από την κατασκευή, οπότε ένα μάλλον περίεργο κτίριο εμφανίστηκε πριν από τα μάτια του ιδιοκτήτη: 46μ κλειστό σπίτι με σπασμένη οροφή, η οποία ήταν σχεδόν διπλάσια από τη δομή. Κατ 'αρχήν, το λουτρό δεν έμοιαζε χειρότερα από εκείνη των γειτόνων, και αρκετά κατάλληλη για την υποκείμενη "πλύση". Αλλά απροσδόκητα, ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να αναδιαμορφώσει τα πάντα, ενσωματώντας το μακροχρόνιο όνειρό του: να δημιουργήσει ένα πραγματικό παραμύθι στο "ξεχωριστά ληφθεί" εξακόσια ύφανση, κάτι σαν η Disneyland σε μικρογραφία.
Η κατασκευή του σχεδίου του ιδιοκτήτη ήταν να δούμε σαν να ανεγερθήκαμε πριν από πολλά χρόνια, αλλά κοίταξε, περπάτησε γύρω με βρύα. Το αποτέλεσμα από το σπίτι του Hans και το Gretchen μετατράπηκε σε μια καλύβα του Baba Yaga. Επιπλέον, όλα σε αυτή τη δομή ήταν να φαίνονται ταυτόχρονα τόσο υπέροχα όσο και τη σωστή, εγγενή και νέα τεχνολογία. Το Asamorant είναι σημαντικό, φέρτε φως ειρωνεία, την επιθυμία να παίξετε, να ονειρευτείτε, ακόμη και να χάσετε βάρος. Η υπόθεση παρέμεινε για μικρά: βρείτε ανθρώπους που θα μπορούσαν να κάνουν χωρίς ειδικά σχέδια για να ενσωματώσουν όλη αυτή την ομορφιά στη ζωή. Είναι σαφές ότι οι συνηθισμένοι οικοδόμοι δεν ταιριάζουν για μια τέτοια περίπτωση, πήρε κάποιον παθιασμένο, ποιος ξέρει πώς να κάνει τα πάντα από τίποτα. Στην αντίθετη περίπτωση, αντί για ένα υπέροχο λουτρό, θα μπορούσε να ληφθεί μια άλλη τυπική δομή "με στοιχεία σχεδιασμού".
Oleg Docknov, Επικεφαλής της κατασκευαστικής εταιρείας "Stroy Design Plus", αποδείχθηκε ακριβώς το άτομο που ήταν απαραίτητο. Δεν οδήγησε απλώς το έργο, αλλά ο ίδιος έφτασε συνεχώς με κάτι, κορεσμένο από τη βασική ιδέα των λεπτομερειών και των λεπτομερειών, χωρίς το οποίο αυτό το εκπληκτικό έργο δύσκολα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
Τα κούτσουρα που έχουν ήδη ανεγερθεί για το λουτρό αποφάσισε να μην σπάσει, μόλις συνδεθεί ένα ντουλάπι και ντους σε αυτόν. Η οροφή της γελοιοποίησης αποσυναρμολογήθηκε πλήρως και ανακαίνισε: έγινε πλακιδίων και διπλής όψης. Επιπλέον, τα πατίνια έγιναν κοίλα, σαν να ζητήθηκαν από το χρόνο. Ήταν δυνατό να επιτευχθεί μια τέτοια επίδραση χρησιμοποιώντας εντελώς, και τα προκατασκευασμένα δοκάρια. Η κύρια δυσκολία ήταν ότι το κεραμίδι έπρεπε να τεθεί σε ομοιόμορφο, ως συνήθως, αλλά καμπύλες επιφάνειες. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιήθηκε το φυσικό κεραμίδι της εταιρείας "BRSS" και όχι τα πλαστικά του υποκατάστατα, γι 'αυτό το βάρος οροφής δεν ήταν λίγο 7. Ως αποτέλεσμα, ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και υλικά υψηλής ποιότητας πραγματοποιήθηκε στην οροφή. Αλλά όταν η οροφή ήταν έτοιμη, να την κοιτάξει ήρθε από όλη τη χώρα. Ειδικά όλοι χτύπησαν ότι η επιφάνεια δεν ήταν ένα μηχάνημα, αλλά καφέ με κόκκινες κηλίδες. "Πραγματικά, οι γείτονες χωρίστηκαν", δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα στο ίδιο κεραμίδι; " Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια από τις πολλές θρησκείες των δημιουργών του λουτρού. Το πολύχρωμο κεραμίδι θα πρέπει να εντυπωσιάσει την παλιά οροφή, η οποία φέρεται ότι το Latali Latali του Latali σημαίνει.
Το Lock House αποφάσισε να πετάξει και να "αναβιώσει" τη διάταξη με μισή ξυλεία. Φυσικά, είναι αδύνατο να εφαρμοστεί ο στόκος απευθείας στο ημερολόγιο και ο ιδιοκτήτης δεν ήθελε το λουτρό να μοιάζει με ένα ρουστίκ σπίτι log. Ως εκ τούτου, το σπίτι αρχικά επιβεβαίωσε με κόντρα πλακέ με υγρασία και έβαλε ήδη γύψο πάνω της. Είναι αλήθεια, ακόμη και με μια τέτοια λύση ρωγμών στην πρόσοψη, δεν ήταν δυνατόν να το αποφύγετε, καθώς το δέντρο αλλάζει συνεχώς τον όγκο της, τότε η ουράσια, στη συνέχεια και πάλι σκούπισμα. Ωστόσο, ο ιδιοκτήτης δεν ήταν ενοχλημένος. Για χάρη της ομορφιάς, αποφάσισε ακόμη να θυσιάσει την πρακτικότητα, να συμφωνήσει με την ανάγκη να ενισχύσω την πρόσοψη κάθε χρόνο. Παρόλο που μπορεί να μην χρειάζεται να το κάνει αυτό και να μην χρειάζεται, αφού οι γραφικές ρωγμές θα δώσουν φυσικά στο σπίτι ότι η πιο αρχαία εμφάνιση, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις έπρεπε να επιτευχθεί τεχνητά.
Εδώ είναι ένα παράδειγμα. Για την εξωτερική διακόσμηση, το λουτρό επιλέχθηκε ακριβό βαφή αυτοκαθαρισμού "Alpa-πρόσοψη". Το αποτέλεσμα, κάθε φορά μετά τη βροχή, οι τοίχοι άρχισαν να γλιστρούν την παρθένα καθαρότητα. Οι αισθήσεις της πρότασης και της αρχαιότητας της κατασκευής δεν προέκυψαν κατηγορηματικά. Στη συνέχεια, ο ιδιοκτήτης πήρε και καταπλήθηκε τον τοίχο, αντλώντας τους με τη βοήθεια ενός καυστήρα υποκαταστήματος "ίχνη του χρόνου".
Αλλά δεν θα ξεχάσουμε ότι δεν μιλάμε για ένα κτίριο κατοικιών, αλλά για το μπάνιο όπου χρειάζεστε μια σόμπα. Ο δρόμος που ο φούρνος εδώ ήταν ήδη εκεί, αλλά κάτι σε αυτό έγινε από το "Netak", και το μεγαλύτερο μέρος της θερμότητας πήγε στην κυριολεκτική αίσθηση της λέξης στο σωλήνα, ο οποίος ταυτόχρονα λάμπει ζεστό και απείλησε να πυροβολήσει ολόκληρο το κτίριο. Η σόμπα έπρεπε να φτυάρι, και περισσότερες από μία φορές, και το σύνολο τρία, μέχρι να άρχισε να ανακατεύει όπως πρέπει να είναι. Στη συνέχεια έκαναν μια νέα έξοδο για τον κλίβανο και άλλαξαν τον σωλήνα. Δεν ξεκινώ το φινίρισμα σύμφωνα με το γενικό στυλ του σπιτιού.
Σε κάθε λουτρό, ο φούρνος παίρνει την "κόκκινη" γωνία, αλλά σε αυτή την περίπτωση χρησιμεύει επίσης ως η κύρια διακόσμηση του εσωτερικού. Στην είσοδο της ευρύχωρης αίθουσας, το πρώτο πράγμα που δίνει προσοχή είναι αυτή, η ομορφιά, που έγινε με τον «τρόπο ολλανδικής» στο Prestone και ζωγραφισμένο με ζωγραφισμένα πλακίδια. Αδειάστηκε, περιτριγυρισμένο, μέρη με ξεθωριασμένα ισοπαλία - κάνουν μια εντύπωση του γνήσιου παλιού, αιώνα EDAK XIX. Η μόνη ερώτηση για ένα αδιέξοδο είναι όπου ελήφθησαν σε τέτοιες ποσότητες πρακτικά άθικτες, και ακόμη και με ένα επιλεγμένο τελικό πρότυπο; Η απάντηση είναι απλή: τα κεραμίδια γίνονται σήμερα. Πιστέψτε ότι είναι πολύ δύσκολο. Αλλά αποδεικνύεται, υπάρχει μια ειδική τεχνολογία για την κατασκευή και τη ζωγραφική με το χέρι όπως αυτά τα τελικά υλικά. Το πονηρό είναι ότι τα σωστά εκτελούμενα πλακάκια μετά την αναγκαία την πρώτη πυρκαγιά, δημιουργώντας την επίδραση της γνήσιας αρχαιότητας.
Ο μετατροπέας σωλήνας έγινε επίσης απλώς ένα λειτουργικό στοιχείο, αλλά και διακόσμηση. Ήταν διακοσμημένο κάτω από τα pecks με το φύλλο, το οποίο πήρε στην οροφή. Για να το κάνετε αυτό, ο σωλήνας τούβλου ήταν γεμάτος και ζωγραφίστηκε κάτω από το δέντρο. Περπάτησα μια τόσο εντυπωσιακή ομοιότητα ότι η Drew η σκύλα είναι σχεδόν αδύνατη να γίνει διάκριση από το παρόν. Όλο αυτό το σχέδιο είναι ιδιαίτερα αστείο, όταν ο φούρνος πνιγεί: καπνός με λεπτές κορυφογραμμές είναι αμέσως από όλα τα μανιτάρια. Μετά από όλα, δεν είναι μόνο στοιχεία διακόσμησης, αλλά και τέλεια λειτουργία. Το Ashlyapki σερβίρει καλύμματα που προστατεύουν το εσωτερικό του σωλήνα και τις σόμπες από τη βροχή και το χιόνι. Μια άλλη διακόσμηση είναι ένα τεράστιο ρολόι με κούκος. Βρίσκονται στο πίσω μέρος του κτιρίου και καταλαμβάνουν σχεδόν ολόκληρο τον τοίχο. Το εκκρεμές είναι το μέγεθος ενός καλού κατασκευαστή Beastr, τα χτυπήματα βάρους για λίγα χιλιόγραμμα κάθε, σφυρήλατα βέλη των γιγαντιαίων μεγεθών ... Με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι είστε απλά ένα Milyan, ένα τεράστιο παιχνίδι. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει, το ρολόι είναι πραγματικό, τελείως πηγαίνετε και δείχνουν αρκετά ακριβή χρόνο. Ο μηχανισμός βρίσκεται μέσα στο λουτρό, όπου η θερμοκρασία συν υποστηριχθεί όλο το χρόνο. Είναι αλήθεια, με τον ίδιο τον μηχανισμό να υποφέρει, - να περάσει από τους τροχούς και τα εργαλεία, ικανά να περιστρέφουν τέτοια μαζικά βέλη! Στην αρχή θέλουν ακόμη και να παραγγείλουν έναν ειδικό μηχανισμό στο NII της βιομηχανίας ρολογιών, αλλά η τιμή των ωρών αυτών θα ήταν εξαιρετικά υψηλή. Στη συνέχεια, στη διάσωση, ως περισσότερες από μία φορές στην ενσάρκωση αυτού του ασυνήθιστου έργου, ήρθε η μασκία του Oleg Droccan. Ο σχηματισμός του παλιού ρολογιού του κατάλληλου μεγέθους αγοράστηκε, αποκάλυψε τον μηχανισμό, καθαρισμένο, προσαρμοσμένο και- παρακαλώ, "Kurats" είναι έτοιμα για τα λουτρά!
Με την ευκαιρία, υπάρχει μια μικρή πόρτα δίπλα στο ρολόι. Είτε η αποθήκη, είτε ο τόπος για τον μηχανισμό είτε η εφεδρική είσοδος. Δεν είναι σαφές, αλλά τρομερά ενδιαφέρον. Σε αυτό, στην πραγματικότητα, ο υπολογισμός έγινε. Κάθε φιλοξενούμενος αργά ή γρήγορα είναι περίεργος, ο οποίος μέσα, θα ανοίξει την πόρτα (είναι κλειδωμένο σε ένα απλό συναρμολογημένο άγκιστρο), και από εκεί ... ο "πραγματικός" σκελετός πέφτει έξω. Εδώ είναι ένα τέτοιο αστείο. Είναι αλήθεια ότι ο ιδιοκτήτης μας ζήτησε να μας πούμε κανέναν για να μην χαλάσει τις εντυπώσεις, αλλά επειδή δεν είναι όλοι μπορούν να δουν ένα λουτρό με τα μάτια του, ακόμα αποκάλυψαν αυτό το μικρό μυστικό.
Και στις δύο πλευρές, η κατασκευή σε κοντινή απόσταση από το φράχτη πλαισιώνεται από μαζικά wickets. Έτσι, σχηματίζεται μια μικρή αυλή για το μπάνιο, όπου μπορείτε να αποθηκεύσετε καυσόξυλα ή κάποια απογραφή. Αν και ο κύριος σκοπός του μετρητή είναι να περιορίσει το ιδεολογικό διάστημα, ολοκληρώστε αυτή τη γωνία της αυλής, το κανονίστε με ένα μόνο στυλ. Από το μπροστινό μέρος, το έδαφος δίπλα στο λουτρό χωρίζεται (ή, μάλλον, διαθέτουν) το σκυλάκι με κεραμοσκεπή και ένα μικρό θόλο σε ένα πεδίο και ένα μαγαλόν.
Αλλά πίσω στο σπίτι. Παρά τα μάλλον εντυπωσιακά μεγέθη του, δεν υπάρχουν επιπλέον χώροι, χωρίς χαρακτηριστικά για το μπάνιο. Αλλά είναι διακοσμημένα με μεγάλη μυθοπλασία και αγάπη. Στο ισόγειο υπάρχουν ζευγαρωμένα, ντους και μεταβαλλόμενο δωμάτιο. Στη δεύτερη, όπου η μαζική σκάλα βελανιδιάς οδηγεί, - ένα σαλόνι με μπαλκόνι.
Σχετικά με τις σκάλες να μιλούν ιδιαίτερα. Η Ιτέα, που οδηγεί στον δεύτερο όροφο και στον δρόμο, στην είσοδο του μπάνιου, από μια δρυς συστοιχία με κιγκλιδώματα βελανιδιάς. Για βήματα, δεν χρησιμοποιούνται τα συνηθισμένα συμβούλια και τα δέντρα ρίχνονται κατά μήκος των κορμών, και ο φλοιός παραμένει ακόμη και στο κάτω μέρος, ο φλοιός παραμένει ακόμη και. Οι φράχτες είναι επενδεδυμένοι με ένα λιθόστρωτο, στο οποίο τοποθετούνται επίσης οι δρυες σανίδες. Ο φλοιός ανάπαυσης είναι αληθής, ο Sodran, αλλά η επιφάνεια αντιμετωπίζεται μόνο με ειδικές προστατευτικές συνθέσεις, ούτε χρησιμοποιήθηκαν τα χρώματα. Το αποτέλεσμα είναι μια εντύπωση της σκάλας "Δάσος" από τον Master-Worker από αυτά που βρέθηκαν στο δάσος στο Korhig. Θυμηθείτε, υπήρχε μια τόσο δημοφιλής κατεύθυνση από τη σειρά "DIY"; Όμορφα κλαδιά, κακοποιήσεις και κορδόνια παράξενων μορφών έφεραν από το δάσος και, ελαφρώς επεξεργασμένα, που χρησιμοποιούνται ως αντικείμενα στο σπίτι και τη χώρα Dachas, σκαμπό, κομοδίνο, υποστηρίγματα κλπ. Έχουμε πολλά σπιτικά από την ίδια αρχή. Για παράδειγμα, όλες οι λαβές πόρτας είναι στην πραγματικότητα συνηθισμένοι δρύινες κόμβοι και κλαδιά, μόνο ελαφρώς αμμώδη. Χρειάζεται να πείτε ότι δεν θα βρείτε εδώ δύο πανομοιότυπα; Με την ευκαιρία, αυτή η απόφαση δεν έλαβε αμέσως αμέσως, οι βαριές λαβές επιλέχθηκαν πρώτα. Αλλά ο συνδυασμός τους με μαζικές πόρτες βελανιδιάς έκαναν κολύμβηση σαν αχυρώνα ή ένα εστιατόριο και στερούσε το φωτοστέφανο της εμφάνισης, της δυσφορίας, της φαντασίας, η οποία σχεδιάστηκε από τον ιδιοκτήτη.
Από τα δρύινα κλαδιά, γίνεται μια πολυτελή καρέκλα, μάλλον ακόμη και το θρόνο που στέκεται στην αυλή μπροστά από το μπάνιο. Τεράστιο, καλό και ταυτόχρονα ασυνήθιστα κομψό, χτίστηκε από τα υπόλοιπα υλικά μόνο για διασκέδαση. Αλλά αμέσως οργάνωσε τον χώρο της αυλής γύρω του, γυρίζοντας τους συνηθισμένους θάμνους σταφίδας και το φραγκοστάφυλο στις θυσίες του βασιλείου Berendeva. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της κατασκευής, εμφανίστηκαν πολλά άλλα περίεργα έπιπλα στο λουτρό, θα το πούμε αργότερα. Η Απόχορια θα συνεχίσει να εξερευνά το ίδιο το σπίτι.
Το ατμόλουτρο δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετικό από κανένα άλλο, εκτός από το ότι πολλά μεγάλα μεγέθη από ό, τι είναι αποδεκτή σε χωράκια. Αυτή είναι μια εξήγηση: Υπάρχουν πάντα πολλοί επισκέπτες, έτσι όλα γίνονται με τον υπολογισμό μιας μεγάλης εταιρείας. Κυριακή, γενικά, επίσης, αρκετά παραδοσιακά, υπάρχει ένα στοιχείο εργαζομένων. Κάτω από την οροφή κρέμεται ο πιο πραγματικός τροχός. Μόλις ανήκε σε ένα πραγματικό βαγόνι και πολλά πήγαν σε Ρώσους δρόμους και στη συνέχεια αποδείχθηκε στο Σταθερό, όπου ξεκίνησαν περισσότεροι από μισοί αιώνας χωρίς τίποτα. Από εκεί, τα κλάσματα Oleg απομακρύνονται από αυτόν και μετατράπηκαν σε ένα σπάνιο λαμπτήρα. Επαναφορά του τροχού δεν έγινε ειδικά, αν κοιτάξετε προσεκτικά, μπορεί να σημειωθεί ότι δεν είναι το σωστό σχήμα και ελαφρώς πτυχωμένο από ένα σφάλμα. Αλλά αυτό προσθέτει μόνο χρώμα και ενισχύει τη συνολική εντύπωση της αρχαιότητας στο σπίτι. Επιπλέον, ανάλογα με την πίστη, ο τροχός, όπως ο πέταλο, φέρνει την ευτυχία και την ευημερία στο σπίτι.
Υπάρχει στο λουτρό και ένα άλλο τροχό ως το παράθυρο του χώρου ντουλαπιών. Αλλά δεν είναι πραγματικό, αλλά ένα διακοσμητικό, φτιαγμένο για παραγγελία. Αν και φαίνεται πολύ φυσικό και κυριολεκτικά μετατρέπει το δωμάτιο, μετατρέπεται σε μια υπέροχη επιστροφή. Σχετικά με ένα τέτοιο παράθυρο που καταλαμβάνει ολόκληρο τον τοίχο, θέλω να καθίσω και να καθίσω με ένα φλιτζάνι τσάι και ένα είδος σύντροφος. Δεν είναι ένα τοπίο Zaoconse (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δεν είναι ορατός, αφού όλα τα παράθυρα του λουτρού σφραγίζονται με μια ταινία που μιμούνται τα παράθυρα από βιτρό) και το ασυνήθιστο σχήμα του ίδιου του παραθύρου.
Από τώρα μιλάμε για βιτρό παράθυρα, ήρθε η ώρα να φτάσουμε στον δεύτερο όροφο και να θαυμάσετε την υπερηφάνεια του παραθύρου βιτρό του ιδιοκτήτη.
Το σύνολο του ευρύχωρου χώρου ανάπαυσης στον δεύτερο όροφο παίρνει ένα απίστευτο τραπέζι βελανιδιάς. Έτσι, η έκφραση "σπίτι είναι το τραπέζι" απεικονίζεται εδώ με πλήρη ορατότητα. Κοντά στο τραπέζι υπάρχουν μόνο μαζικά πάγκοι που μπορούν να φιλοξενήσουν ταυτόχρονα 10, ή ακόμα και 20. Το ανώτατο όριο του δωματίου είναι άμεσα οροφή, επομένως δεν είναι άμεση, αλλά κλίση, στρέφοντας στους τοίχους. Οι γωνίες και οι τοίχοι κλείνουν με μια ορισμένη ομοιότητα του Svetren από το τοπικό Ivnyak. Τοπική με την κυριολεκτική αίσθηση της λέξης, αφού τα κλαδιά κόπηκαν σε ένα κοντινό βάλτο, αποξηραμένα στον ήλιο, εμποτισμένο με πυρίμαχο υγρό και στη συνέχεια χτύπησε τους εαυτούς τους από αυτούς τέτοια ασυνήθιστα "ρούχα" για τοίχους. Το μόνο πρόβλημα με όλη αυτή την ομορφιά είναι ότι ήδη κατά τη διάρκεια του έτους έχει συνεχώς συγκράτηση στρέψης, επειδή το υλικό είναι ένα φυσικό στεγνωτήριο. Κάτω από το πολύ παγοδρόμιο, οι χειροποίητοι λαμπτήρες βρίσκονται: λυγισμένα κουφώματα βελανιδιάς με γυαλιά από γυαλί. Οι στήλες Oak Barrel χρησιμεύουν ως πρόσθετη υποστήριξη οροφής και περιορίζουν οπτικά τον πίνακα. Πριν από τη μέση των κορμών τυλιγμένα με ένα τραχύ σχοινί λίνου, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μην ξύνουν τις αφρώδες πλάτες του άκαμπτου φλοιού βελανιδιάς.
Είναι ενδιαφέρον ότι με όλη τη φαινομενική απλότητα των λύσεων και το χαμηλό κόστος της φίλης, το σχοινί λινό κοστίζει μόνο 7 ρούβλια ανά μετρητή, οι ακατέργαστοι δρυς πόλοι είναι επίσης πολύ φθηνότερες από τις τελικές σανίδες, - το ίδιο το έργο αποδείχθηκε αρκετά ακριβό για τη χώρα λούτρο. Ο συγγραφέας και ο εκτελεστής των ιδεών Oleg Doccus εξηγεί αυτό από το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκαν μόνο φυσικά υλικά και η επίδραση της μάζας επιτεύχθηκε κυρίως λόγω του αριθμού τους. Πείτε, ένα δρύινο πήγε 15cubera και η τιμή κάθε κυβικού μέτρου είναι $ 500. Το σχοινί σεντονιού στην περιέλιξη των κορμών χρειάστηκε περίπου δύο χιλιόμετρα! Και, φυσικά, τα βιτρό παράθυρα του συγγραφέα στον δεύτερο όροφο ήταν πολύ ακριβό, στο οποίο τελικά πήραμε.
Και οι δύο δεύτεροι τοίχοι του δεύτερου ορόφου είναι σχεδόν εντελώς γυαλί. Το παράθυρο με θέα στην πρόσοψη είναι ταυτόχρονα μια πόρτα μπαλκονιών. Ένα μικρό μπαλκόνι πρακτικά βρίσκεται σε ένα γείσο βεράντα, το κιγκλίδωμα είναι κατασκευασμένο από τα ίδια δρύινα κλαδιά όπως στις σκάλες. Αλλά η κύρια διακόσμηση του μπαλκονικού-ασυνήθιστη μορφή των πλαισίων παραθύρων και το γυαλί που αντιμετωπίζονται με ειδικό τρόπο. Αρχικά σχεδιάστηκε να παραγγείλει μια τελειωμένη γυάλινη μονάδα για αυτήν την πόρτα, αλλά λόγω μη τυποποιημένης στρογγυλοποιημένης μορφής, η τιμή του ήταν πολύ υψηλή - $ 5000. Έπρεπε να κάνω τα δρυικά πλαίσια χειροκίνητα. Το έργο ήταν περίπλοκο από το γεγονός ότι είναι πρακτικά στερούνται ευθείες γωνίες και ευθείες γραμμές. Αλλά ακόμα πιο δύσκολο ήταν να δημιουργηθεί ένα σχέδιο που διατάσσεται από τον ιδιοκτήτη. Απαιτείται να επιτευχθεί η επίδραση των παγωμένων μοτίβων, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν την ακεραιότητα της εικόνας. Το σχέδιο ήταν να μετακινηθεί ομαλά από το ένα γυαλί στο άλλο, σαν να σημειώνει τα πλαίσια. Ως εκ τούτου, ο καλλιτέχνης που ολοκλήρωσε αυτή την εντολή πήρε περίπου ένα και μισό μήνες για να δημιουργήσει μόνα γραφικά. Αρχικά, το συνολικό πρότυπο χωρίστηκε σε θραύσματα που αντιστοιχούν στα στοιχεία του παραθύρου, στη συνέχεια μετακινήθηκαν στην ανίχνευση και μόνο στη συνέχεια στο γυαλί.
Ο αντίθετος τοίχος, η μετάβαση στην αυλή και η γειτονική περιοχή, θεωρείται ως ένα πραγματικό έργο τέχνης. Θα είναι ένα βιτρό παράθυρο με μέγεθος 2,52,4 μ. Που απεικονίζει τη ζωγραφική του Wangog "Εκκλησία στο Iver". Όλα τα παράθυρα από βιτρό υποτίθεται ότι εκτελούνται σε μια τεχνική που επαναλαμβάνει το γραφικό Maneru του Wangog, δηλαδή, το επίχρισμα και κάθε επίχρισμα είναι ξεχωριστό γυαλί. Κάτι παρόμοιο με τον ιδιοκτήτη που είδε στο Sobor της Παριζιάνικης Παναγίας της Γαλλίας και, όπως λένε, "έπεσε άρρωστος". Βρείτε ένα εργαστήριο που μπορεί να εκπληρώσει μια τέτοια εντολή που δεν διαχειρίζεται αμέσως, και η τιμή του προϊόντος θα αυξήσει το συνολικό κόστος κατασκευής. Αλλά θα ενσωματωθεί από το όνειρο ενός άλλου ιδιοκτήτη.
Φυσικά, μια τέτοια καρδινική αναδιάρθρωση του λουτρού δεν μπορούσε να δικαιούται άλλες βελτιώσεις, στην κλίμακα όλων των εξοχικών κατοικιών.
Το επόμενο στην τοποθεσία υπήρχε ένα μανιτάρι Borovik ύψους 2,5 μέτρων. Αυτή η ιδέα του ιδιοκτήτη με το γιο του έφερε επίσης από τη Γαλλία, αλλά ήδη από την Disneyland. Τα πόδια του μύκητα συλλέγονται από διάφορα κόντρα πλακέ που στερεώνονται σε ένα μεταλλικό πλαίσιο, γεμάτο και βαμμένο σε διάφορα στρώματα του Pinotex, η οποία της έδωσε μια εντελώς φυσική εμφάνιση. Το πρότυπο για τα καπάκια έκαναν οι ίδιοι, μετά από το οποίο χυτεύθηκε από μια συγκεκριμένη λύση. Ο Borovik καταλαμβάνει μια αξιότιμη θέση στο φράχτη δεν είναι ακριβώς έτσι, στο πόδι του, το δοχείο αποθήκευσης είναι διατεταγμένο για την αποθήκευση του αποθέματος. Το τσουγκράνα, το φτυάρι και άλλα εργαλεία με μακριά λαβές είναι ενσωματωμένες σε ειδικές τρύπες - "κηρήθρες". Έτσι, ο κατάλογος είναι πάντα στο χέρι, αλλά δεν βρίσκεται στο οικόπεδο και προστατεύεται από τη βροχή με ένα μανιτάρι με ένα καπέλο. Η πνευματική απόφαση δεν είναι αλήθεια;
Επέστρεψε στο σπίτι. Δεν το ανακατασκευάστηκε εντελώς, αλλά επισυνάπτεται μια εκτεταμένη βεράντα, καταλαμβάνεται από το ίδιο τεράστιο τραπέζι όπως στην υπόλοιπη αίθουσα Bani. Η καινοτομία επαναλάβει τη σοφίτα. Και στην αρχή ήθελαν να περιορίσουν τον εαυτό μας στον εξωτερικό σχεδιασμό, επειδή ήταν για αυτό το τμήμα του σπιτιού ότι το μπαλκόνι του μπανιέρα παρακολουθεί, αλλά τελικά πήρε το εσωτερικό.
Το πρώτο πράγμα που η στέγη της σοφίτα αντικαταστάθηκε από το φυτικό. Οι γκαζόν στην οροφή σήμερα δεν είναι τόσο σπάνιες, αλλά συνήθως γίνονται σε επίπεδες επιφάνειες, εδώ έχουμε μια πραγματική βότανα. Ήταν πολύ δύσκολο να το πάρετε. Στην πραγματικότητα, η τεχνολογία της κατασκευής τέτοιων φυτικών επικαλύψεων είναι γνωστή. Η ξύλινη μάσκα, στη συνέχεια κόντρα πλακέ και στεγανοποίηση (που έχει ανάγκη από τρία στρώματα σε τρία στρώματα) στο Rafter. Το επόμενο βήμα: Η οροφή με τη βοήθεια ενός ράβδου χωρίζεται σε κύτταρα στα οποία τοποθετείται το έδαφος, το πλέγμα χύνεται στην κορυφή, και ήδη σε αυτό - έτοιμο γκαζόν. Παρακολουθώντας 1-2 εβδομάδες γκαζόν βλαστάνονται μέσω του πλέγματος και σχηματίζουν ένα πολύ ισχυρό σχέδιο. Η μόνη δυσκολία είναι ότι ο γκαζόν πρέπει κατ 'ανάγκη να λιώσει μία φορά την εβδομάδα. Όλη η περίπτωση, όλα έγιναν ακριβώς σε τέτοια τεχνολογία. Αλλά αν το γκαζόν ήταν καλά κράτησε στην κορυφή, τότε έπρεπε να εξασφαλιστεί με ειδικά καρφιά. Επιπλέον, ήταν πολύ δύσκολο να γεμίσουμε τα κεκλιμένα κύτταρα, δεν κοιμήθηκαν, αλλά έβαλαν χειροκίνητα μια υγρή γη. Αλλά το αποτέλεσμα ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες, ο πραγματικός λόφος του σμαραγδένιου γρασιδιού στην οροφή! Και μέσα από το γρασίδι έχει θέα σε ένα μικρό ακουστικό παράθυρο. Υποστήριξη ασυνήθιστης οροφής σερβίτσες, σύμφωνα με το κοινό στυλ, χωρίς θεραπεία δρυς. Για την προστασία από τη σήψη, δεν έβαλαν ευθεία στο έδαφος, αλλά σε σωρούς σκυροδέματος, οι οποίες δεν είναι ορατές κάτω από το στρώμα. Επιπλέον, οι κορώνες εμποτίζονται με αντισηπτικό και, όπως όλες οι ξύλινες κατασκευές στο σπίτι και το μπάνιο, η πυρκαγιά ανθεκτική σύνθεση.
Και μέσα στο σπίτι, κάτω από τη φυτική οροφή, βρίσκεται το δωμάτιο "σπήλαιο". Αν και μπορεί να ονομάζεται μόνο το σπήλαιο μόνο για την περιφέρεια της οροφής και να στερείται ευθείας γωνιές του τοίχου. Το ίδιο το δωμάτιο είναι πολύ φωτεινό και κάποιο χαρούμενο. Η κατάσταση αποτελείται μόνο από ξύλινα κρεβάτια που κατασκευάζονται με το χέρι (το ίδιο με μια καρέκλα στην αυλή). Το πράγμα είναι και τα άλλα έπιπλα από τον Oleg Drombov και τους δασκάλους του, όπως εκφράζεται, "Ακριβώς έτσι, επειδή υπήρχε χρόνος και υλικό". Αρκετά κόπρανα, ένας καθρέφτης σε ένα λυγισμένο πλαίσιο, ένα μπουφέ, η επιφάνεια του οποίου φαίνεται απομονωμένη ώρα και μια κουζίνα σετ. Η ενσωματωμένη κουζίνα, όπως είναι συνηθισμένη η ομιλία, είναι πράγματι τέτοια. Υποστηρίζει τις επιτραπέζιες κορυφές που τοποθετούνται από τούβλα τοποθετούνται κατευθείαν στους τοίχους. Οι πόρτες είναι κατασκευασμένες από βελανιδιές, αλλά στο ίδιο στυλ με τα πλαίσια στα παράθυρα του λουτρού.
Υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες ιδέες σχετικά με τη διάταξη αυτού του παλιού σπιτιού, αλλά θα ενσωματωθούν από το επόμενο καλοκαίρι. "Ως σύνολο, όταν τελειώσει η εργασία", λέει ο Oleg Docks, "το σπίτι θα μοιάζει με αυτό του master-master όλων των χεριών - συγκέντρωσε όλα αυτά από τα υλικά που βρέθηκαν στη σοφίτα, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, στο υπόστεγο, Δάσος. Αναπόφευκτα, στην πραγματικότητα ήταν διαφορετική.. Μετά από όλα, τέτοια πράγματα μπορούν να γίνουν με τα χέρια τους, οπότε δεν υπάρχει τέχνασμα εδώ. "