De geschiedenis van dit huis in de buitenwijk van Jurmala is niet helemaal gewoon: ze begonnen een luifel voor auto's te bouwen en bouwden een respectabele cottage in koloniale stijl.
Iemand bouwt zijn huis bij accuraat volgens tekeningen, plannen, scheuten. De ACTO- "" componeert onderweg ", afhankelijk van de toenemende behoeften. Voortdurend veranderen en aanvullen van het eerste project. Waarschijnlijk hebben beide methoden het recht om te bestaan, omdat het belangrijkste ding is om eindelijk een echt huis te krijgen.
Dit gebouw is het eerste onafhankelijke project van Uldis Garant. De ongebruikelijke situatie is dat de vorming van uldis geen architect is, maar een landschapsarchitect en de ontwerper. Gedurende een aantal jaren werkte hij bij de Commissie over de coördinatie van architecturale projecten van residentiële gebouwen, die zich bezighoudt met het creëren van landschappen op de ontvangende sites, ontworpen en herstelde historische hekken in Riga en Jurmala. Gedurende deze tijd heeft het volgens zijn eigen woorden een gevoel van historische ontwikkeling verzameld, een begrip van de architecturale stijl van Letse steden. Iochen wilde een huis zelf creëren, de tradities van de Baltische architecten voortzetten.
De zaak was onverwacht. De eigenaar van het toekomstige huis bestelde uldis het project van het hek rond de verworven oude site met een klein gebouw. Dit gebouw (gezellig, maar nogal dilapidated huis) nadat de reconstructie was bedoeld voor ouders van de vrouw en de test van de eigenaar. Het was gepland om twee kinderen van de klant voor de zomervakantie te sturen. Toen het hek werd gebouwd, en het oude huis werd gereconstrueerd, besloot de eigenaar om de transformatie van de site aan te gaan en uldis opnieuw uit te nodigen. Dit verscheen houten gazebo-pergola en zwembad. Ze verdienen een apart verhaal, en hij is een beetje later. In de tussentijd werd besloten om een bepaald economisch gebouw met een luifel voor auto's te bouwen. Maar in het proces van het werken aan tekeningen, besloot de eigenaar dat de warme garage veel handiger is voor de longkap, en het zomerhuis is veel meer nodig dan een schuur voor huishoudelijke behoeften. Het project was vernieuwd, een keuken-eetkamer verscheen, twee kinderen en een badkamer. De bouw is al begonnen wanneer de eigenaar onverwachts besloot om het zomerhuis in verwarmd te worden. Achterreetisch, in het stadium van voltooiing van het werk, ontstond de gedachte om uit te rusten in de bouw van een slaapkamer van ouders.
Trouwens, de architect zelf ziet zelf niets in dit verhaal in dit verhaal en beschouwt het heel typisch. Verrassend genoeg, het feit dat alle geautoriseerde ideeën van klanten consequent belichaamd waren, maar het huis veranderde niet in een kleine "shanghai", bestaande uit een verscheidenheid aan verschillende aanvallen. Niets als dit! Het bleek de meest echte, gezellige, moderne en zelfs uitstekende cottage voor permanente woning, waar de eigenaren verliefd waren op zo veel dat ze er veel meer tijd in doorbrengen dan in hun representatieve villa aan de oever van de Oostzee. Hoe was dit erin geslaagd om te bereiken? Dat is wat echt een gedetailleerd gesprek verdient.
De kamers zijn in serie geleverd aan het huis, dus in een bepaald stadium was er een reëel gevaar voor het verkrijgen van de gelijkenis van de spoorwegauto met de juiste lay-out: een lange gang met een veelheid van deuren. Om dit te voorkomen, was het noodzakelijk om een bepaalde verticale dominante, in staat om het uiterlijk van het huis en het interieur te veranderen. Uldis Garantis stelde voor om een ongewone advocaat-map te bouwen die buiten het oorspronkelijk verwekte gebouw vertrekt. Natuurlijk heeft een dergelijk dak extra ondersteunende structuren nodig. Actieve logische onderbouwing van zijn onuiteinde van het huis. Sommigen van dit kwamen met verschillende zeer lichte kolommen. Ze zijn gemaakt van dezelfde boom die het opheffen van het huis, en in dezelfde kleur wordt geschilderd. Deze kolommen maakten een gebouw dat eruit ziet als traditionele gebouwen in de koloniale stijl, het begon meteen op iets te ontspannen. Het is op het moment respectabel. Hoewel de architect zelf zegt dat hij deze vier kolommen verwijdert, dacht hij niet aan verschillende stijlen, maar volgde eenvoudigweg intuïtie en verlangen om een huis zo harmonieus mogelijk te maken.
Gebaseerd op dezelfde intuïtie, werden verven gekozen. Eerst identificeerde de Kel voor het huis van de moeder. Leeftijd na zijn schilderij begon te zoeken naar een geschikte toon voor een nieuw gebouw. Het belangrijkste is waar de architect aan stond, - zodat thuis niet samenviel met de kleur, maar alleen gecombineerd. Bovendien moest de kleur de "historische component" dragen, zodat het nieuwe gebouw niet te veel "nieuw" lijkt tegen de achtergrond van de algehele constructie van het gebied. De grijs-pistache, die als gevolg van de gastheren koos, omdat het niet beter verantwoordelijk zou zijn voor deze vereisten. Dus, na het laatste schilderij, het huis onmiddellijk "fit" in het landschap, alsof ik hier langer dan een jaar stond.
Als we het hebben over de structuur van het interieur, dan op de eerste verdieping (de woonkamer waarvan 100m2) de keuken-eetkamer, woonkamer, de slaapkamer van ouders, dochter en de enige badkamerzaal. Tegelijkertijd slaagde de lay-out niet in de uitgeputte, die vaak met deze benadering van de bouw is. Alles, zelfs het kleinste pand zien er behoorlijk logisch en bedachtzaam uit.
Hoek woonkamer met halfhaardige open haard en keuken-eetkamer hebben een aparte toegang tot de tuin. De ouderkamer is gescheiden van de rest van de kamer met een schuifmuur van matglas. Als het open is, kunt u een vuurhaard bewonderen zonder uit bed te komen. Trouwens, de open haard ontstond alleen in deze plaats, indien nodig, de pijp is hier al doorgegeven. Aanvankelijk leek het idee van het verbinden van een halfronde open haard met een rechte muur de architect belachelijk, hij overtuigde zelfs de eigenaren helemaal in de steek op de uitvoering ervan. Maar na de voltooiing van de bouw bleek dat de open haard gewoon perfect in de hoek-beoogde hoek past, en nu is het een van de meest gezellige plaatsen thuis.
Op de tweede verdieping, in de halve grootvader, bevindt de zoon, waarschijnlijk het meest ongebruikelijke in het huis. Ten eerste is er geen toegangsdeur, noch zelfs een tambura of gang, op zijn minst op de een of andere manier voorafgaand aan de kamer. Een koele trap eindigt direct in de kamer die de hele kleine vloer (15m2) duurt. Ten tweede, omdat het hoofdvenster van de kamer onder het dakkroonlijst gaat, werd een ander venster gemaakt in een dubbel plafond, een zolder. Zijn benoeming is om deel te nemen aan het interieur en om zijn daglicht te "geven".
Bijna alle ramen van het nieuwe gebouw kijken in één richting - het huis van de schoonmoeder. En het eiland tussen de gebouwen is minimaal. Het bleek dit ook bij toeval, immers, de economische Saraike, die in het begin was gepland en in de buurt van het hoofdgebouw moest zijn. Om zo'n "strakke gebouw" te verslaan, wordt een gemeenschappelijke binnenplaats georganiseerd tussen de huizen, kleverig. Trouwens, de gedwongen toenadering van huisvesting bleek erg handig. Zoals de eigenaren met ons gedeeld hebben, kunnen ze het vinden van de schoonmoeder - en op hetzelfde moment apart, zonder te interfereren met iemand en niet irritant. "Stel je voor," zegt de eigenaar, zonder een glimlach in te houden, 'wakker wordt' s ochtends, warme pieren op tafel, en er zijn geen schoonmoeder. In feite houden de eigenaren en hun kinderen gewoon hun moeder - een meester in grootmoeder, die hij erin slaagde een ziel te worden, niet alleen zijn eigen, maar ook hun "gast" huis. Haar inspanningen van het huis zien er niet uit als een tijdelijke keten, waar de eigenaren raken. Het is altijd gezellig hier, altijd klaar voor een ontmoeting van kinderen en hun vrienden. Trouwens, de binnenplaats stelt u in staat om de ruimte-keuken-eetkamer meteen uit te breiden, het is alleen nodig om tweevoudige glazen deuren te openen. Het is mogelijk en gewoon om de tafel in de binnenplaats te maken, hoewel voor straatbijeenkomsten vaker een gazebo-pergola gebruiken.
Pergola voert een andere functie uit. Ruim en hoog, het is de architectonische dominante van de tuin, verbindt al zijn deeldecoratieve, economische en recreatieve samenstelling in de totale samenstelling.
Het decoratieve deel, uitgerust met de "naam" van de gastheer, is een moderne, goed verzorgde, maar gratis tuin zonder landschap decoratieve excessen. Er zijn bloeiende bloeiende bloeiende bloeiende en decoratieve struiken, die een vast elastisch lint langs het hek vormen. De Hetzelfde omheining bevindt zich op de grens met de naburige site, wat de wilde druiven te bekijken, die regelmatig vlechten en snijden, zodat het niet te gewelddadig wordt en de vorm niet verliest.
Het derde, economische deel, in grootte, is niet inferieur aan de tuin, is het patrimonium van de geliefde schoonmoeder (de tactische minnares van dit landverblijf). Volgens haar diepe veroordeling mag het perceel niet alleen de ogen behagen, maar ook om te profiteren. Daarom is een tuin met een kas hier gebroken, een fruittuin is georganiseerd, er is zelfs een klein gebouw waar konijnen leven. Bijna grootmoeder streelt achter de tuin. Het is zijn inspanningen op de tafel op elk moment van het jaar - hun fruit en groenten. Akakaya hier groeit aardbei - je kunt alleen jullie jongere familieleden jullie doen! Maar, serieus tot zijn gewas, de geliefde schoonmoeder niet vergeten om al deze tuinieren te versieren. Langs de bedden elk jaar wordt een irrelevant aantal verschillende zomerkleuren geplant. Dus dit deel van de tuin ziet er altijd leuk uit, alleen, vriendelijk, als echter, en zijn minnares.
Dus, bijna door Akhmatova: "Wanneer je wist, van wat voor soort sera ..." blijkt dat zelfs een object dat belooft absoluut hopeloos te worden vanuit het oogpunt van architectuur kan worden veranderd in een bron en op hetzelfde tijd de belichaming van een hele reeks buitengewone ideeën. Creëer voornamelijk, na het enige juiste innerlijke gevoel van harmonie en schoonheid, dat in ieder van ons is.