Appartement met 2 Slaapkamers met een totale oppervlakte van 80,1 m2, heeft een gemeenschappelijke woning voor de familie van de kunstenaar gekregen.
De kunstenaar hoeft niet noodzakelijkerwijs te creëren in de sjofele kelder of op de ruitse zolder. Modern "creatief laboratorium" kan esthetisch onberispelijk uiterlijk hebben
De architect Tarielo Georzholiani slaagde erin om een atmosfeer van de workshop te creëren met zijn onmisbare attributen in het appartement van de klant-schilder: schilderijen, ezel, overvloed aan decoratieve keramiek. Ontwerp en rust onmiddellijk een mooie, volledige woning voor het gezin.
Bepaal de taak van de architect kan kort zijn: stijl en kwaliteit. Zoek en implementeer een interieuroplossing die aan toekomstige huurders kan voldoen, het is mogelijk wanneer u de vereisten van de klant grondig begrijpt en u vindt een aanspreekpunt met hem. En niet alleen in het esthetische vlak, maar ook in de regio van normale menselijke relaties.
In dit geval is het interieur van het appartement gebouwd op symbiose van architectuur en schilderen: beknopt, mannelijk-discreet, met duidelijke geometrische vormen. IVMES met het zeer sierlijke, lichtgewicht, gevuld met oogverdovende objecten van de situatie en de inrichting, die zijn gekozen op het principe van "Goed zou niet veel moeten zijn." De uitdrukking draaien, voeg toe: Maar wat er is, zou er goed moeten zijn.
Gelegen op de vierde verdieping van een bakstenenhuis gebouw 50s, was het appartement vroeger een gemeenschappelijk met drie geïsoleerde kamers, een lange gang, een keuken en een aparte badkamer. Herontwikkeling impliceert geen wereldwijde destructieve veranderingen, het ging alleen om gedeeltelijke sloop van gips en baksteenpartities. Dus moeilijkheden in de onderhandelingen over het project ontstaan niet. De keuken en badkamer behielden hun voormalige locatie, respectievelijk risers. Ik hoefde alleen de eerbiedwaardige leeftijd van leidingen en waterverwarmingsradiatoren te vervangen.
Zijn majesteit gips karton. Was het echt 10-20 jaar geleden, we kenden je kracht niet? Oude vriendelijke pleister en gips kunnen niet worden geweigerd in bepaalde elegantie en expressiviteit, maar ze hebben geen ontwerpers geïnspireerd over het creëren van labelsieve plafonds van meerdere niveaus met gemarkeerd, niet wij zijn verplicht om de scheidingswanden met talloze niches, planken en krullende gaten te krachten.
De populariteit van gipsplaat, zoals ze zeggen, kan niet worden overschat. Maar hier ligt de valstrik voor een onervaren reparaties. Iedereen, zelfs de meest ongevallende brigade van bouwers verzekert je vrolijk in zijn vermogen om iets rechtop te zetten, niet alleen vanuit baksteen, maar ook van vellen gipsplaat, "Khoshi op een houten, met een metalen frame." Ze zullen worden opgericht. Maar de belangrijkste truc bij het werken met dit materiaal is de laatste afwerking. Hoe ingewikkelder het ontwerp, hoe moeilijker de nauwkeurigheid van de conjugatie van alle gezichten te bereiken. Niemand kan de gewrichten perfect soepel maken. Degenen die ze worden na de pijnstaking van het pleister, die, die niet één laag van de oplossing aanbrengt, in staat zal zijn om de positie te corrigeren en de oppervlakken de gewenste geometrie te geven.
In het geval van een televisiebestendig, dat een composietcentrum is van het interieur van Tarisale Georgesoliani, was de positie van de PLAFTEC's bijzonder niet-benijdenswaardig. Niet alleen dat de architect met het ontwerp kwam, op sommige punten waarvan drie of vier gezichten convergeerde, en er was geen mogelijkheid om onder zijn blik te scoren! De geringste fuzzessheid - en werk moest opnieuw uitvoeren.
De architect verenigde de keuken met de kamer grenzend aan het en elimineerde de partitie tussen deze kamer en de gang. Het bleek een eenpersoonskamer die er erg ruim uitziet. De partitie werd ook gesloopt tussen de badkamer en het toilet. De nieuw verhoogde wand van de complexe configuratie tussen de grote gecombineerde badkamer en de woonkamer werd gemaakt door de constructieve basis voor het rek bestaande uit open planken-niche. Dit composietcentrum van het interieur opent een weergave vanaf de drempel van het appartement. De gang is bijna afwezig, de invoerzone wordt alleen aangegeven door de as en witte vloertegels en de spiegeldeur van de ingebouwde kledingkast. De resterende twee kamers behouden de voormalige dimensies en voeren nu de functies uit van de slaapkamer en de kantoorworkshop van de kunstenaar.
Met behoorlijk bescheiden op moderne normen van de appartementparameters (60m2 woonwijk - niet "klein-formaat", maar niet XXL, omdat de "hardlopen" grootte nu 200m2 nadert) en de wensen die door de klant zijn geformuleerd als "maximale lucht en ruimte" , de keuze ten gunste van "wit interieur werd vrij vrijgesproken. Terwijl er gesprekken waren over hoe belangrijk deze richting in het interieurontwerp, heeft het tijd om in een gevoel van klassiekers te worden. Een promenon in passende omstandigheden, de klassieke techniek rechtvaardigt zichzelf altijd.
Alle ruimte wordt subtiel gedemonteerd door tonen en halfto's, die de vruchtbare samenwerking van de Colorist-klant en de architect-uitvoerder beïnvloedden. Witte kleur van verlaagde plafonds met markering en flikkerende punten van het ingebouwde "halogeen" stromen zachtjes in warme pastelkleurige tonen van muren, tegen de achtergrond waarvan witte niches worden vrijgegeven met as, witte en zwarte keramiek. Het kleurengamma "citaten" buitentegels van de ingang en eetkamer. Alles is alle beurt, de vazen zelf en de flessen van de abstracte vorm zijn ook een stilistische citaat, toespelingen op het stilleven van de Italiaanse schilder en architect George Moorendi.
George Morandi (1890-1964) - Italiaanse schilder, schema en architect. B1918-1921. Ik was grenzend aan de groep "Valori plastic", vooraf bepaalde de ontwikkeling van de kunst van Italië in de richting van neoklassica. De schuine realiteit wordt getransformeerd in het systeem van beknopte volumes in airless-ruimte. Moorandi-auteur van de beroemde "stillevens met flessen", die zich in 's werelds grootste musea bevinden.
De niches met achtergrondverlichting zijn het architecturale leitmotif van het interieur, de eigenaardige "eilanden van de vakantie" tussen de strikte geometrie van ruimtelijke vormen. De uitzondering is de kabinet-workshop, waar niets niets is om van het werk af te leiden. Sommige verscheidenheid aan opzettelijke ascese-workshop introduceert een bulksamenstelling met meerdere niveaus op het plafond.
In de muur van de muren weer "witten" om de schilderijen op hen te betalen. Het pittoreske canvas zelf zijn niet alleen een decoratie, het is beter om ze een totton te noemen, volgens welke de kleursmaak is geconfigureerd. Schilderij Dwatton geselecteerde zijde gordijnen woonkamer, stuk parket van lichte eiken, notendeuren en samenvoegen met fawn muren lederen zachte meubels. Sommige grafische kunst van de artistieke manier van de auteur van de canvons vooraf bepaalde adequate architecturale oplossingen van het interieur: lineaire defecten en duidelijke tekening van volumes, minimalisme in combinatie met plasticiteit, attent spel licht en schaduw op oppervlakken.
In het "merk" gouden-oker kleurenschema van de kunstenaar zijn er spots in blauw. De architect zag deze techniek en omvatte de accentblauwe vlekken in de algehele warme smaak van het interieur. In de keuken wordt de koude ultramarijne deurpaneelhoofdtelefoon verbeterd door het actieve gebruik van metalen stretch en metalen poten van de eettafel met een glazen aanrecht. Maar het gevoel van de kou verzachten de intense-warme kleur van de stoelen. Het eetgedeelte scheidt een heldere tekening van de vloertegel uit de woonkamer. Asvious Link serveert de afbeelding aan de muur, waar blauwe plekken zich bevinden aan de keuken.
Blauwe tinten verschenen in de slaapkamer. Het matte blauwe glas van de deur van de ingebouwde kast echo's met een doorschijnende tule van gordijnen. Anatikable-blauwe kussens op het bed en een witte niche met matte vazen en lampen maken de kamer ongewoon elegant. Vereniging ontstaat met de kust van de zee en zonlicht op het water. Dezelfde en kleine palm is hier aanwezig.
In de zonering van het appartement wordt de verlichting gespeeld. Verschillende soorten hiermee kunt u de ruimte vrijwel zonder herkenning veranderen. Om niet in de war te komen wanneer het "geleidende" door dit lichtorkest wordt gebruikt, worden de zogenaamde rebound-switches gebruikt die het binnengebied in de buurt van hen dienen. In de invoerzone zijn er schakelaars die verantwoordelijk zijn voor de gang, het midden van de woonkamer en de verlichting van schilderijen. Om het licht uit te schakelen, is het niet nodig om terug te keren: de duplicaatgroep bevindt zich in het centrum van het appartement. Met de hoge kwaliteit van de moderne verlichtingsversterking is het systeem op het eerste gezicht complex verhoogt de kosten van constructie met slechts 1,5-2%.
In de badkamer, bekleed met wit-blauw-grijze tegels en uitgerust met wit sanitair met stalen mixers, bereikt de illusie van koelte apogee. Om de illusie om omgevormd te worden in de meest natuurlijke koude, wordt binnenshuis een warme verdieping verstrekt.
Verlichting speelt een zeer belangrijke rol in dit appartement. De helderheid varieert: van de schemering, waarin het plafond mysterieus flikkert en het type museum verwerft vertoont keramische items in niches en schilderijen met "tentoonstelling" lampen, - naar de parade (zoals op de vloot, op het team "elke plotseling" ) Verlichtingsruimte. Tariel droeg het lampsysteem uit, zodat de opname van elke nieuwe groep werd toegevoegd aan de perceptie van een nieuwe. Hanglampen van Murana-glas zijn stilistisch samen met decoratieve keramiek. Dezelfde vorm van vier Matt-White Bells herhaalde vele malen op de muren en het plafondspel schittert uit de ingebouwde gloeilampen. Luchtvaartzonering van het appartement wordt benadrukt door de markeringslijnen van het plafond met meerdere niveaus.
Meer oude Grieken noemden de architectuur van de moeder van alle kunst. Het is omdat de rest slechter en lager is. Net in de architectuur zijn bijna alle muzen geïrriteerd. De relatie tussen architectuur en schilderkunst kan anders worden gevouwen. Meestal is de taak om aan het interieur van de architect te werken "om in IT-schilderijen in te voeren. Het ontwerpen van de behuizing van de kunstenaar, Tariel Georzholiani vond een niet-triviale oplossing: niet de schilderijen passen in het interieur en het interieur "volgt" van hen. Warhitectures en schilderen in totaal minder dan verschillen. De kunstenaar kan afhankelijk zijn van het willekeurige van het resultaat en zelfs in principe niet in principe (dit wordt expressionisme genoemd). Architector Soortgelijke looien komen in de regel zijwaarts uit. Combineer twee soorten plastic kunst, licht en kleur. Winteriere Deze componenten vullen elkaar aan. Elke noot wordt gekozen, zodat het harmonieus is om in de algehele melodie te klinken.
"Architectuur is bevroren muziek." Werkt van moderne architecten, helaas, zorgt ervoor dat associaties in de uitvoering van Shufutinsky of Pseudozhanskaya "Baranochkov's snoepjes" dan met Mozart, Vivaldi of Jazz Improvisation. Ontvangen van Tariela Georgeshiani in Tandem met de Schilder-klant Het interieur wil vergelijken met een complex duet van Virtuoso-muzikanten.
De redactie waarschuwt dat in overeenstemming met de huisvestingscode van de Russische Federatie, de coördinatie van de uitgevoerde reorganisatie en herontwikkeling vereist is.
Architect: Tariel Georgesoliani
Kijk overmeestering